راز دست زدن سیدالشهداء(ع) به قیام برای امر به معروف و نهی از منکر

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از شبستان ، حجت الاسلام «سیدمجتبی فلاح» و در ادامه شرح فرازهای زیارت ناحیه مقدسه، با اشاره به محتوای فراز پنجم این زیارت شریف اظهار کرد: این فراز گزارشی است از حوادث زمینه ساز واقعه کربلا و عاشورای حسینی، یعنی حوادثی که با این واقعه توام بودند که با این عبارت شروع می شود: «حَتّـى إِذَا الْجَوْرُ مَدَّ باعَهُ».

کارشناس مهدوی ادامه داد: این عبارت تاکید می کند بر آنکه ستمِ پنهان دست خود را به سوی امام حسین(ع) دراز کرد (جور به معنای ستم پنهان است) چراکه تا پیش از روی کار آمدن یزید، جور در سطوح مختلف مدیریت جامعه اسلامی پنهان بود و یا یزید خود را علناً آشکار کرد.

وی در ادامه تصریح کرد: زائر در ادامه می خواند «وَ أَسْفَرَ الظُّلْمُ قِناعَهُ» یعنی و ظلم و سرکشى نقاب از چهره برکشید... اینجا است که امام حسین(ع) قیام خود را آغاز کردند. در واقع این عبارات زائر را متوجه این مطلب می کند که در هنگامه وقوع عاشورا، دشمنان که تا پیش از این چهره در نقاب پیروی از اسلام پنهان کرده بودند، نقاب را کنار نهاده و هویت اصلی خویش را آشکار کردند و در مقابل دین خدا شمشیر را از رو بستند و ابایی نداشتند که علنی از ریشه کنی اسلام سخن بگویند.

فلاح تاکید کرد: چنان که یزید گفت وحی ای نازل نشده و حاکمیت بت پرستان باید ادامه یابد؛ بر این اساس سکوت و مدارا و تحمل آنها در چنین شرایطی مساوی بود با پذیرش سرکوبی همه جانبه دینداران و نابودی ظاهری و باطنی دین. اینجا بود که حضرت سیدالشهداء(ع) در مقابل این منافقانی که تا دیروز چهره در نقاب فرو برده بودند، سکوت نکردند.

کارشناس مهدوی در ادامه ابراز کرد: به عبارت دیگر، سیدالشهداء(ع) که تا پیش از این با زبان و قلب، نهی از منکر می کردند «تُنْکِـرُ الْمُنْکَـرَ بِقَلْبِـک َ وَ لِسانِک» دیگر چاره ای جز انکار عملی منکرات نیافتند، انکار عملی ملازم با مجاهدت؛ از این رو، در این فراز عرضه می داریم «ثُمَّ اقْتَضاک َ الْعِلْمُ لِـلاِْنْکارِ، وَ لَزِمَک َ أَلْزَمَک َ أَنْ تُـجـاهِدَ الْـفُجّـارَ».

وی با بیان اینکه سیدالشهداء(ع) با همه توان به مبارزه با کفر پرداختند، ابراز کرد: این مهم در این عبارت به خوبی تصریح می شود «فَـسِـرْتَ فـی أَوْلادِکَ وَ أَهـالیـک َ، وَ شیعَـتِک َ وَ مَوالیک َوَ صَدَعْتَ بِالْحَـقِّ وَ الْبَـیّـِنَـهِ»؛ یعنی در میان فرزندان و خانواده‌ات، و پیروان و دوستانت روانه شدى، و حق و برهان را آشکار نمودى.

فلاح در پایان تاکید کرد: این فراز نشان می دهد که امام حسین(ع) در چه موقعیتی به مصاف فرعون زمان و یزید ناپاک رفته و با فریاد مردم را به حق دعوت کردند، یعنی این مبارزه همه جانبه با فریاد ایشان آغاز شد اما دشمن این مجاهدت و دادخواهی امام حسین(ع) را تحمل نداشت و لذا با ستم و دشمنى رویاروىِ ایشان قرار گرفت «وَ واجَهُـوک َ بِالظُّـلْمِ وَ الْعُـدْوانِ». باید توجه داشت این سیره دشمنان حق است که تحمل سخن حق را ندارند و وقتی کسی دست شان را برملا کند آنچه در توان دارند، برابر او برای اعمال ستم و تجاوز به کار می گیرند.