تمام گناهان با گفتار سدید بخشیده می‌شود

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از ایکنا ،  حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین انصاریان، محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی در سخنرانی خود در حسینیه آیت‌الله علوی بروجردی(ره) به یکی از نصیحت‌های مهم پیامبر(ص) به امت اسلامی اشاره کرد و گفت: پیامبر(ص) در این نصیحت به یک حقیقت معنوی تأکید کردند و فرمودند «اکثری من ذکر الله فانکِ لا تأتین الله بشیءٍ غداً احب إلی الله من کثرة ذکره؛ تا زنده هستید به‌طور دائم، همواره، همه لحظات، همه جا، در همه حال به پروردگار عالم توجه داشته باشید»؛ در مرحله اول این ذکری که در کلام پیغمبر اکرم(ص) است به معنی توجه قلبی است، نه به معنی تسبیح انداختن.
وی ادامه داد: جلد دوم کتاب با عظمت «کافی» از امام صادق(ع) با ذکر سند صحیح کلینی(ره) نقل می‌کند که امام صادق(ع) می‌فرماید «اگر ما به شما شیعیان خود می‌گوییم ذکر بگویید (لیس الذکر سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر) ذکر این نیست که سبحان‌الله، الحمدلله، لا اله الا الله و الله اکبر بگویید، این ذکر را که منافقان هم می‌گفتند، مگر در نمازهای پیغمبر(ص) شرکت نمی‌کردند؟ مگر در رکوع و سجود این ذکر را نمی‌گفتند؟ مگر رکعت سوم و چهارم نمی‌گفتند (سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر) این ذکرها را که خیلی از بدکاران هم می‌گویند».
استاد اخلاق حوزه‌های علمیه در بیان تکبیر توسط کفار به نمونه‌ای اشاره کرد و گفت: در روایات آمده که حضرت زینب کبری(س) از میدان به داخل خیمه‌ها برگشت، در خیمه که مستقر شدند، دیدند دسته جمعی صدای تکبیر می‌آید. حضرت زینب(س) پرده خیمه را که بالا زد، علت تکبیر گفتن معلوم شد، این بوده که وجود مبارک ابی عبدالله(ع) را شهید کردند، سر مبارک را به نیزه زدند و به نشانه پیروزی می‌گویند «الله اکبر». بنابراین هر ذکری که ذکر نیست؛ هر نمازی که نماز نیست؛ هر گریه‌ای که گریه نیست؛ هر فریادی که فریاد نیست؛ هر خنده‌ای که خنده نیست.
وی افزود: ۷۰ نفر از سران کفر در جنگ بدر اسیر شدند، لشکر اسلام این ۷۰ نفر را داخل یک چادر بزرگ آورد، پاهای‌شان را بست تا مبادا به مکه فرار و دوباره توطئه کنند. روزی پیغمبر اکرم(ص) به دیدن اسرا آمدند؛ یکی از این اسرا عموی پیغمبر، عباس است که به جنگ با پیغمبر آمده بود یعنی از مکه با اسلحه راه افتاده بود که پیغمبر را بکشد. در تمام کتاب‌ها آمده است که شغل او در مکه رئیس رباخوران مکه بود و تا سال حجة‌الوداع باز هم ربا می‌خورد، یعنی در این ۲۳ سال عمر نبوت پیغمبر دست برنداشت. پیغمبر وارد خیمه شد و لبخند زد. وقتی حضرت خندید، عباس گفت باید بخندی پیروز شدی، ۷۰ نفر ما را کشتی و ۷۰ نفر از ما را اسیر کردی. پیغمبر اکرم(ص) فرمود عموجان، این خنده من خنده پیروزی نیست، این خنده من خنده تعجب است، من می‌خواهم با زنجیر و طناب شما را بکشم ببرم بهشت و شما حاضر نیستید بیایید. خنده من خنده مسخره نیست، خنده پیروزی نیست، در تعجبم که ۱۳ سال در مکه می‌خواستم شما را ببرم بهشت و شما نیامدید. بنابراین، هر خنده‌ای که خنده نیست، خیلی خنده‌ها معنی دارد و مثبت است، یک خنده، خنده مسخره است و پوزخند می‌زند و طرف هم می‌فهمد مسخره‌اش می کند، یک خنده هم خنده دروغ است، یک خنده هم مثل خنده پیغمبر(ص) خنده مثبت است و ریشه در قلب ایشان دارد.
منظور از ذکر، تسبیح بر زبان نیست
مبلغ عرصه بین‌الملل گفت: بنا به نقل کلینی(ره) در جلد دوم «کافی» امام ششم(ع) می‌فرماید «لیس ذکر سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر» منظور ما اهل بیت(ع) که به شما می‌گوییم ذکر داشته باشید و ذاکر باشید، این نیست که تسبیح بیاندازید «الله اکبر» و «الحمدلله» بگویید، مقصود ما از ذکر این است که هنگام فرارسیدن وقت واجب بلند شوید به واجب عمل کنید و همچنین هنگام پیش آمدن گناه، گناه را ترک کنید. پیامبر(ص) می‌فرمایند «فانک لا تأتین الله غداً بشیء احب الی الله من ذکره» فردای قیامت وقتی وارد بر خدا می‌شوید، هیچ عملی در پرونده شما نزد پروردگار محبوب تر از ذکر الله نیست.
وقتی می‌خواهید ذکر زبان بگویید حتما قلب‌تان را بدرقه این ذکر کنید
وی در مورد معنای ذکر نزد اهل سلوک، اظهار کرد: در نوشته‌های اهل سلوک آمده است که ما هم با تکیه به قرآن و روایات شش ذکر داریم؛ ذکر زبان، ذکر اعضا و جوارح، ذکر نفس، ذکر قلب، ذکر روح و ذکر سر. ذکر ششم تنها کار انبیا و ائمه(ع) است و واقعاً کار ما نیست و از ما هم نخواستند، چون این ذکر سر از دست ما بر نمی‌آید. اهل سلوک درباره ذکر زبان توضیح می‌دهند که اقرار به توحید، اقرار به وحدانیت خدا، اقرار به قرآن، خواندن قرآن و خواندن نماز، ذکر زبان است، البته می‌گویند وقتی که می‌خواهید ذکر زبان بگویید حتما باید قلب‌تان را بدرقه این ذکر کنید.
باعث بی سر و سامانی زندگی شما زبان‌تان است
استاد انصاریان افزود: قرآن مجید راجع به چشم، گوش، پا، دست، شکم و عضو غریزه آیه دارد که در مجموع تقریباً ۱۵۰ آیه می‌شود، اما به زبان که می‌رسد ۲۸۳ آیه فقط درباره زبان است. یکی از آیات مربوط به زبان در آیه ۷۰ سوره احزاب آمده که خداوند می‌فرماید «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِيدا». «قولوا» در این آیه یک حکم شرعی واجب اخلاقی الهی است، «قُولُوا قَوْلًا سَدِيدا» فقط تا آخر عمرتان حرف استوار، درست، صحیح و حق بزنید. خداوند می‌فرماید اگر اهل قول سدید باشید دو کمک به شما می‌دهم، یک «يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمالَكُم» خودم کمک می‌دهم و همه کارهای‌تان را سر و سامان می‌دهم، یعنی باعث بی‌سر و سامانی زندگی شما زبان‌تان است.
با دشمن خدا هم بد و تلخ حرف نزنید
استاد انصاریان در پایان تأکید کرد: اگر اهل «قول سدید» شوید، خداوند همه کارهای‌تان را سر و سامان می‌دهد. کار دومی که خداوند برایتان می‌کند «وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ» وقتی تصمیم می‌گیرید زبان را به دایره گفتار سدید بیاورید، تمام گناهان گذشته بین خودتان و خود را می‌بخشد و پایان آیه می‌گوید «وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظِيما» (احزاب، ۷۱) کسی که مطیع خدا و پیغمبر(ص) باشد به نجات عظیم دست پیدا کرده است. «فَوْزاً عَظِيما» یعنی کلید باز کردن در «فوز عظیم» زبان‌تان است. ذکر زبان اقرارش به تمام مسائل مثبت است مثلا قرآن مجید می‌گوید با هر کس روبه‌رو می‌شوید، از جمله شیعه، سنی، یهودی، مشرک، کافر، فاسق، فاجر «قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً» (بقره، ۸۳) خوب حرف بزنید. به عبارت دیگر با دشمن خدا هم بد و تلخ حرف نزنید.