بیرق های سیاه مقدمه خروج امام عصر(ع)

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از شبستان ،کتاب‌های "ملاحم و فتن" دسته‌ای از منابع حدیثی است که به اوضاع آخرالزمان و ظهور امام عصر(عج) می‌پردازد. البته این مبحث در میان شیعه غالبا با عنوان ملاحم و در میان اهل سنت بیشتر با عنوان فتن تعبیر شده و هر دو فرقه کتاب‌های خود را به همین نام ها خوانده‌اند.

سید بن طاووس (م ۶۶۴) عالم شیعی با استفاده از کتاب‌های فتن اهل سنت کتاب "التشریف بالمنن" معروف به "الملاحم و الفتن" را جمع آوری کرده است. کتاب حاضر- که در نگاه نخست بخش عمده آن درباره آخرالزمان شناسی و نشانه‌های ظهور به نظر می‌آید- در دیدگاه محدثان و عالمان شیعه، پس از سید اهمیت فراوانی یافته است و از احادیث آن به مثابه روایاتی درباره علامت‌های ظهور بهره برده‌اند.

علامه مجلسی روایات الفتن را به نقل از ابن طاووس گزارش کرده و دیگر محدثان بعدی نیز چنین کرده‌اند. سید در این کتاب حدود ۴۲۵ تا ۴۵۰ روایت را نقل کرده است که از این روایت‌ها تنها حدود ۱۷۰ روایت به بحث مهدویت و نام و اوصاف مهدی(عج)، نشانه‌های ظهور، مدت زمان حکومت، اوصاف حکومت و یاران حضرت مهدی (عج) می‌پردازند.

در این مجال قسمت هایی از این کتاب گرانقدر مهدوی را متذکر می شویم.

وحيد بن عطا از رسول خدا(ص) روايت کرده که فرمود: کوه ابراهيم خليل(ع) کوه مقدسي است، موقعي که نشانه هاي عذاب در بني اسرائيل نازل شد خدا به موسي(ع) وحي کرد که به جهت گناهان بني اسرائيل به کوه ابراهيم خليل(ع) فرار کنيد.

کعب مي گويد: فتنه اي چون شب تاريک، شما را فرا خواهد گرفت که در ما بين مشرق و مغرب خانه اي از مسلمين باقي نمي ماند مگر اينکه آن فتنه داخل آن خانه مي شود. پرسيدند: آيا کسي از آن فتنه خلاص نخواهد شد؟ گفت: کسي خلاص مي شود که زير سايه شاخه هائي که بين او و دريا است بنشيند، او از آن فتنه سالمترين مردم خواهد بود، وقتيکه سال (122) فرا رسد اين خانه من مي سوزد، راوي گويد در همان سال خانه او سوخت.

ضمره بن حبيب گويد: رستگارترين مردم از فتنه شمشير و بلا مردم ساحل و حجازند.

شخص کوفي بنام (مسافر) از علي(ع) روايت کرده که فرمود: مومني که خواب باشد از آن فتنه نجات مي يابد و در روايتي است که پرسيدند: منظور از خواب چيست فرمود: کسيکه در آن فتنه سکوت کند و چيزي از آن را ظاهر نکند.

جراح مي گويد: صخري به سوي کوفه مي آيد و سواران خود را در آنجا جاي گزين مي کند و اسيرها را نزد او مي آورند و در همان موقع به او خبر مي دهند که مهدي(ع) در مکه ظهور کرده آنگاه صخري گروهي را از کوفه به سوي او مي فرستد که زلزله آنها را فرا گرفته در زمين فرو مي روند.

ابن حنفيه مي گويد: خروج بيرق سياه از خراسان و سعيد بن صالح و خروج مهدي(ع) و تقديم امر به آن حضرت در مدت هفتاد و دو روز خواهد بود.

ابو قبيل مي گويد: مردي از بني هاشم مالک خلافت مي شود و بني اميه را جز عده کمي مي کشد و غير از آنها کسي را نمي کشد آنگاه مردي از بني اميه خروج مي کند و به شماره هر مردي که (از بني اميه کشته شده) دو مرد مي کشد تا اينکه غير از زنها کسي باقي نمي ماند، بعد از آن مهدي(ع) خروج مي کند.

تبيع مي گويد: موقعي که سر و صدائي از طرف بيابان شام بلند شود نه بياباني خواهد بود و نه سفياني. ليث مي گويد: اين سر و صدا به طبريه به پا مي شود و (اهل) خيمه را بيدار کرده پر و بالهائي ريشه کن مي شود، اين است حال (مردم) و آن شب طبريه.

ارطاه مي گويد: در زمان سفياني دوم صداي شديدي بلند مي شود که هر گروهي گمان مي نند: چيزي که نزديک آنها است خراب شد.

يزيد بن ابي حبيب از رسول خدا(ص) روايت کرده که فرمود: خروج سفياني بعد از سي و سه است، ابن لهيعه از ابن عباس روايت کرده که گفت: اگر خروج سفياني در سال (37) باشد سلطنت او (28) ماه خواهد بود و اگر خروج سفياني در سال (39) باشد سلطنت او (9) ماه ادامه دارد.

حذيفه مي گويد: وقتي که سفياني در زمين مصر وارد شد مدت چهار ماه در آن زمين اقامت مي کند و اهل مصر را مي کشد و اسير مي کند، در آن روز است که کار زنان، گريه خواهد شد زني براي عورت خود گريه مي کند و زني براي فرزندان خود مي گريد و زني بعد از عزت براي ذليلي خويشتن اشگ مي ريزد و زني از براي شوقي که به قبر دارد گريه مي کند.

کعب مي گويد: مصر منفور مي شود آن طور که بصره منفور شد.

عبيده بن عمير گويد: در مجلسي که علي(ع)، عمر، ابن مسعود ابن عباس و عده اي از اصحاب رسول خدا(ص) حضور داشتند راجع به تفسير (حمعسق) از حذيفه پرسيده شد؟ حذيفه گفت: (ع) عذاب (س) قحطي و خشک سالي (ق) گروهي هستند در آخر الزمان.

عمر گفت: آنها چه کساني هستند؟ گفت: از بني عباسند در شهري که آن را (زورا) مي گويند که جنگ بزرگي در آن اتفاق ميافتد و قيامت بر آنها قيام مي کند. ابن عباس گفت: اينطور نيست که تو مي گوئي بلکه (ق) بزمين فرو رفتن است، عمر به حذيفه گفت: تو خوب تفسير کردي و ابن عباس خوب معنا کرد. اين قول براي عده اي ناگوار شد تا اينکه عمر و عده اي از اصحاب رسول خدا(ص) آنرا پس گرفتند. ابان بن وليد از ابن عباس شنيد که مي گفت: سفياني و فلاني خروج مي کنند و به حدي جنگ مي کنند که شکم زن ها شکافته مي شود و اطفال در ديگ ها جوشيده مي شوند. کعب مي گويد: زنان بني عباس را اسير مي کنند و آنها را به دهات دمشق مي برند.

جراح گويد: سفياني داخل کوفه خواهد شد و سه روز اهل کوفه را اسير مي کند و شصت هزار از اهل کوفه را خواهد کشت و (18) شب در کوفه اقامت مي نمايد که اموال آنها را تقسيم کند، تا اينکه بيرق هاي سياهي (براي اخذ بيعت) به سوي مهدي(ع) روانه مي کند.

محمد بن حنفيه مي گويد: بيرق سياهي از بني عباس خروج مي کند آنگاه از خراسان بيرق هاي سياهي خروج مي کنند که کلاه (صاحب) آنها سياه و لباسشان سفيد خواهد بود. جلو آنها مردي از (بني) تميم است که آن را شعيب بن صالح يا صالح بن شعيب مي گويند، اصحاب سفياني را شکست مي دهد تا اينکه وارد بيت المقدس شود و سلطنت آن را براي مهدي(ع) مسخر نمايد و سيصد نفر از شام به سوي او حاضر خواهند شد. بين خروج آن و بين اينکه تسليم امر مهدي(ع) شود هفتاد و دو ماه خواهد بود.

عبدالله گويد: در آن موقعي که ما در حضور رسول خدا(ص) بوديم جواني از بني هاشم آمد و رنگ آن حضرت تغيير کرد، گفتند: يا رسول الله چه شده که ما هميشه در صورت شما اثر ناراحتي مي بينيم؟ فرمود: ما اهل بيتي هستيم که خدا آخرت را براي ما خواسته است و اين اهل بيت من بعد از من دچار بلا شده و (از حقوق خود) محروم خواهند شد تا اينکه عده اي که بيرق هاي سياهي دارند از طرف مشرق مي آيند و دو مرتبه يا سه مرتبه حق خود را طلب مي کنند و حق را به آنها نمي دهند تا اينکه جنگ کنند و غالب شوند، آنگاه حق آن ها را به آنها مي دهند ولي قبول نمي کنند وحق را به مردي از اهل بيت من رد مي کنند و او زمين را پر از عدل مي کند بعد از آنکه از ظلم پر شده باشد هر کدام از شما آن را درک کرديد بايد خود را به آن برسانيد و لو اينکه با دست و سينه خود از روي برف برويد زيرا که او مهدي(ع) است.

ثوبان مي گويد: موقعي که ديديد بيرق هاي سياه از اطراف خراسان خارج شدند خود را به آنها برسانيد و لو اينکه با دست و سينه از روي برف برويد چونکه مهدي خليفه خدا در ميان آنها است.

حسن گويد: مرد کوسه گندم گون و متوسط القامتي که شعيب ابن صالح نام دارد و غلام بني تميم است با چهار هزار نفر که لباسشان سفيد، بيرق هاشان سياه است از شهر ري خروج مي کند، او مقدمه (خروج) مهدي(ع) است، با کسي ملاقات نمي کند مگر اينکه آن را خواهد کشت.

عمار بن ياسر مي گويد: شعيب بن صالح زير لواي مهدي(ع) خواهد بود.

جابر از حضرت امام محمد باقر(ع) روايت کرده که فرمود: جواني از بني هاشم که خالي در کف دست راست خود دارد با بيرق هاي سياهي از طرف خراسان خروج مي کند که شعيب بن صالح در جلو او خواهد بود و با اصحاب سفياني جنگ کرده آن ها را شکست مي دهد.

سفيان کلبي مي گويد: تازه جواني چهره زرد با ياران قليلي با لواي مهدي(ع) خروج مي کند که اگر با کوه ها بجنگد آنها را خراب مي کند تا اينکه وارد بيت المقدس مي شود.

کعب مي گويد: وقتي که مردي شهر شام را گرفت و مرد ديگري مصر را مسخر کرد و با يکديگر جنگ کردند و اهل شام، اهل مصر را اسير نمودند و مردي از طرف مشرق با بيرق هاي سياه کوچکي به سوي صاحب شام آمد آن مرد مطيع مهدي(ع) خواهدشد. ابو قبيل گويد: پس از آن، مردم گندم گوني مالک مي شود و زمين را پر از عدل مي نمايد و بعد از آن به سوي مهدي(ع) مي رود و مطيع او شده از طرف او جنگ مي کند.