ذکر مصائب سیدالشهداء(ع) هشدار است به منتظران تا امام مهدی(عج) تنها نماند

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از شبستان ، به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم حسینی و به منظور برررسی اشتراکات قیام حسینی و قیام جهانی امام مهدی(عج) در گفتگو با حجت الاسلام «حسین حیدریان»، کارشناس مهدویت و معاون تبلیغ حوزه علمیه اردکان سلسله مباحث «امام حسین(ع) و یارانش؛ امام مهدی(عج) و منتظرانش» را به بحث و گفتگو گذاشته ایم که در ادامه مشروح بخش نخست آن تقدیم حضورتان می شود:

در عبرت های عاشورایی و آنچه در کربلای سال 61 هجری رخ داد، چه آموزه هایی برای عصر انتظار ظهور امام مهدی(عج) قابل برداشت است؟

وقتی در بحث مهدویت، علت های غیبت را مطالعه می کنیم، درمی یابیم یکی از علل اصلی غیبت این است که مردم قدر ائمه(ع) قبلی را ندانستند لذا خدا آخرین حجت خود را از دیده ها پنهان کرد و در پس پرده غیبت قرار داد.

همچنین، وقتی شرط های ظهور امام مهدی(عج) را بررسی می کنیم، می بینیم همچون قیام حضرت اباعبدالله الحسین(ع) طرح و برنامه، مدیریت و راهبری و تعداد معدود یاران در قیام جهانی ایشان نیز مطرح است فقط شرط چهارم یعنی آمادگی یاران هنوز محقق نشده تا ظهور و آن قیام جهانی رخ دهد.

متاسفانه، بسیاری در آمادگی برای ظهور، در آن 313 نفر توقف کرده و اینچنین ناامید شده اند و می گویند ما جزء آنها نیستیم یا از بُعد دیگری ناامید شده اند و می گویند یعنی در زمین 313 یار مخلص و خوب پیدا نمی شود تا امام مهدی(عج) ظهور کنند؟!

آیا واقعا ظهور معطل تشکیل آن کادر 313 نفری است؟

در حالی که آن 313 تن، فرماندهان امام زمان(عج) هستند و ظهور به آمادگی افراد بیشتری نیاز دارد و اساساً ظهور معطل شرط چهارم یعنی آمادگی مردمی است چراکه آن 313 تن یار مخلص امام عصر(عج)، هم همراه و سرباز می خواهند.

از این رو، خدا امام مهدی(عج) را در پس پرده غیبت نگاه داشته تا بیداری اسلامی کاملاً حاصل شود و مردم هم حالت اضرار و هم آمادگی عمومی برای ظهور داشته باشند تا طرح و برنامه الهی با مدیریت امام و به کمک نیروهای مردمی در جهان پیاده شود.

باید از عاشورا درس بگیریم که خدا اجازه نمی دهد مردم آنطور که با امام حسین(ع) رفتار کردند و ایشان را تنها گذاشتند با امام مهدی(عج) رفتار کنند.

بزرگداشت قیام حسینی با عزاداری های محرم در جامعه منتظر ظهور امام عصر(عج) چه ضرورتی دارد؟

بزرگداشت سیدالشهداء(ع) برای طرح همین مطالب است انسان ها روی کره زمین برای سه مسئله بزرگداشت می گیرند یکی حوادث تلخ مثل زلزله بم، بمباران ناکازاکی و هیروشیما و .. دوم برای موفقیت هایشان مثل استقلال کشورهای مختلف، پیروزی انقلاب اسلامی و ... و سوم برای اشخاصی که خدمتی به بشریت کرده اند به عبارت بهتر، حس حق شناسی در انسان ها اقتضا می کند برای آنها که خدمت به دیگران کرده اند، بزرگداشت بگیرند.

عزاداری های محرم هم به پاس خدمتی است که امام حسین(ع) به بشریت تا روز قیامت کرده اند؛ البته تفاوت این بزرگداشت با دیگر بزرگداشت ها در آن است که ما برای امام شهیدمان بزرگداشت می گیریم، امام کسی است که ماموم داشته باشد و لذا معرفت امام در گام نخست آن است که بدانیم این فرد امام ما است ما در این بزرگداشت ها می خواهیم بدانیم امام ما چه می خواسته است؟

طرح مباحث مهدوی در منابر و عزاداری های محرم چه ضرورتی دارد و چه کمک هایی به نهادینه سازی فرهنگ انتظار پویا و زمینه ساز می کند؟

ضرورت طرح مبحث مهدوی در منابر و عزاداری های حسینی از آن جهت است که از پیامبر اکرم(ص) تا امام حسن عسکری(ع) همه از مهدویت سخن گفته اند، و طرح این مباحث مانع از انحراف شیعه می شود در واقع حوادثی را که برای امام حسین(ع) رخ داد، بازگو می کنیم که به مردم هشدار دهیم تا امام زمان(عج) تنها نمانند.

یعنی طرح این مباحث در منابر حسینی به کادرسازی مهدوی کمک می کند؟

باید توجه داشت در حیات مبارک و سبک زندگی امام حسین(ع) و یاران ایشان ویژگی هایی وجود دارد که به تصریح روایات و احادیث در امام زمان(عج) و یاران ایشان نیز هست.

وقتی در منابر حسینی ماه محرم تعابیر و توصیفات حضرت سیدالشهداء(ع) را درباره یاران باوفای ایشان مطرح می کنیم در واقع می خواهیم الگوسازی کنیم و الگو بگیریم تا امام مهدی(عج) نیز از ما چنین تعابیر و توصیفاتی داشته باشند و لیاقت همراهی با ایشان را در آن قیام جهانی و روی کار آمدن دولت موعود بیابیم.