شرحی بر حدیث رضوی|دعا چگونه سلاح مؤمن است

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از تسنیم ، حجت‌الاسلام مرتضی ادیب یزدی در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی تسنیم دعا را مؤثرترین نوع ارتباط با خداوند معرفی کرد و افزود: اگر شرایط دعا رعایت شود و دعاکننده خود را در احاطه خداوند و او را نیز محیط بر تمام مسائل بداند به گونه‌ای که مبدأ و مقصد تمام قدرتها را جز خداوند داند، این نوع تفکر، تربیت را هم به همراه خواهد داشت. چنین فردی به مرور زمان به این فهم می‌رسد که خداوند علاوه بر قدرت، حکمت هم دارد، حکیمی که قدرت خود را مدبرانه به کار می‌گیرد؛ همان خداوندی که در آیات قرآن می‌فرماید «وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ یَعْلَمُها؛ هیچ برگی از درخت نمی‌افتد مگر اینکه در علم او وجود دارد».

وی افزود: با این نوع نگاه، انسان می‌تواند تمام نیازهای خود را به بارگاه او ببرد و خداوند نیز چنین حالتی از بنده خود را دوست دارد. چرا که دعا ، تواضع به پیشگاه پروردگار عالم را به همراه دارد. این نوع شکستگی به درگاه خداوند انسان را تربیت می‌کند. خداوند هیچ گاه گرفتاری بندۀ خود و درماندگی وی را نمی‌خواهد منتها بندگان خود را برای قرارگیری در درجات بالای توحیدی در بوتۀ آزمایش قرار می‌دهد.

ادیب یزدی با اشاره به اینکه دعا ابزار و سلاحی است که می‌توان با آن به دفع دشمنی‌ها پرداخت، گفت: در سیرۀ نبی اسلام (ص) بارها دیدیم و خواندیم که ایشان در مواقع حساس نبرد با دشمن دست به دعا بر می‌داشت و خداوند نیز خواسته ایشان را اجابت می‌کرد. امام رضا علیه‌السلام نیز در روایتی تصریح دارند عَلَیْكُمْ بِسِلاحِ الاَْنْبِیاءِ، فَقیلَ: وَ ما سِلاحُ الاَْنْبِیاءِ؟ قالَ: أَلدُّعاءُ؛ بر شما باد به اسلحه پیامبران، گفته شد: اسلحه پیامبران چیست؟ فرمود: دعا.

وی دیگر خاصیت دعا را سپر و محافظ انسانها دانست و گفت: چه بسا بلاهایی که با دعا دفع می‌شوند. ادعیه فراوانی نیز درباره دفع بلا در منابع‌مان وارد شده است، همچنان که در روایتی داریم اَلدُّعاء تُرْثُ المُؤمِنْ، دعا سپر بلای مؤمن است. 

این استاد حوزه علمیه دعا به درگاه خداوند را مایۀ آسایش روح معرفی کرد و گفت: دعا از بعد روانشناسی مایۀ آسایش روح و امنیت روانی است. از جهت علمی به اثبات رسیده افرادی که اهل دعا و نیایش هستند، کمتر دچار افسردگی می‌شوند و یا اگر افسرده شوند، دعا درمان آنها را تسریع می‌کند. بنابراین هیچ عنصری به اندازه دعا برای آرامش روحی نیست؛ چرا که فرد متوحه می‌شود که در عالم هستی، وجودی است که صدای او را می‌شنود و بر اساس صلاحدید خود نیاز وی را بر آورده می‌کند. آرامشی که از مجرای دعا حاصل می‌شود، در قدرتهای مادی ناشی نمی‌شود. انسان هر اندازه قدرتمندتر باشد، ترسوتر است، اما وقتی خود را در محضر خداوند ببیند، احساس قدرت می‌کند