۶ اشتباه رایج والدین در تربیت فرزند

 به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، حجت الاسلام ابوالقاسم شهباز ، پیرامون یکی ازمهمترین نکات در فرایند تربیت فرزندان، یعنی «اشتباهات والدین در تربیت فرزند»  درادامه  چهارنکته مهمی که پیشتر در خبری تحت همین عنوان در خبرگزاری «حوزه» منتشر شده بود،  اظهار کرد: حمایت بیش از حد، از نمکات حائز اهمیت است.

وی افزود: اغلب پدر و مادرها انسان های رئوف و دلسوزی هستند، مخصوصا مادر که مِهر او شهره آفاق است، این دلسوزی‌های افراطی منجر به حمایت بیش از حد از فرزند می‌شود در حدی که والدین اجازه مواجهه با مشکل و تلاش برای حل آن را به فرزند نمی‌دهند.  

حمایت فوق العاده والدین / فرزند دلبند من نباید سختی بکشد!!!

کارشناس مشاوره عنوان کرد: این تصور که فرزند دلبند من نباید سختی بکشد تصور بسیار غلطی است، آیا خیانت از این بزرگتر وجود دارد که ماهیت دنیا را برای برای کودکت برعکس جلوه دهی و او را از لذت نبرد با سختیها و حل مشکلاتش محروم سازی!؟

وی ادامه داد: دنیای واقعی، دنیایی پر از خشونت و درد است، ولی تصوری که تو از دنیا به فرزندت می‌دهی آسایشگاهی رویایی است که حداقل دو انسان مهربان برای خدمت به او دست به سینه ایستاده‌اند و نمی‌گذارند  کوچکترین رنجی را احساس کند! در بعضی موارد دلسوزی‌ها تا جایی پیش می‌رود که وظایف فردی کودک مانند پوشیدن لباس و کفش و انجام تکالیف و حتی لقمه گرفتن توسط والدین انجام می‌شود که مباد فرزندشان اندکی رنجیده‌خاطر گردد.  

حجت الاسلام شهباز ابراز کرد: کودکی که در چنین فضایی رشد کند تاب‌آوری بسیار ضعیفی خواهد داشت و می‌دانیم که تاب‌آوری پایه اصلی زندگی موفق و دینداری است، آیا کودک سختی‌نکشیده می‌تواند در نوجوانی سختی روزه را تحمل کند؟ آیا ضعیف بارآوردن فرزند هنر است؟

وی افزود: این آسیب یکی از تبعات کم‌فرزندی است، به طور قطع میزان برخورداری و رفاه فرزندان در خانواده‌هایی که یک یا دو فرزند دارند نسبت به خانواده‌های پرجمعیت بیشتر است و این برخورداری مالی، عاطفی و حمایتی همان چیزی است که اجازه رشد و شکوفایی نداده تربیت را نابود می‌کند.

کارشناس مشاوره ابراز کرد: روانشناسان می‌گویند «همواره سعی کنید صد در صد خواسته‌های فرزندانتان را برآورده نسازید تا طعم محرومیت و سختی را بچشند و برای رسیدن به خواسته‌هایشان اندکی به تکاپو بیفتند. »

ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست    عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

وی بیان کرد: کودکانی که با حمایت فوق العاده والدین رشد می‌کنند در واقع رشد نمی‌کنند، اینان علاوه بر ضعف و سستی، انسان‌هایی متوقع و لوس و ناسپاس خواهند بود.  
عدم تعادل در مهرورزی

حجت الاسلام شهباز خاطرنشان کرد: محبت و توجه برای انسان همچون آب است برای گیاه، آب اگر به ریشه گیاه نرسد می‌خشکد، زیاد برسد می‌گندد، به اندازه برسد رشد می‌کند و شکوفا می‌شود.  

وی توضیح داد: کودک محبت‌ندیده نیز ریشه‌های احساسات و رشد معنوی و روانی‌اش خشک می‌شود و آن که زیاد دیده دچار فساد و تباهی می‌شود، پس توجه و محبت به فرزند باید به‌اندازه، به‌جا، متناسب با سن و بدون تبعیض و مطلق و غیر مشروط صورت گیرد.  

کارشناس مشاوره اظهار کرد: کودک محبت‌ندیده ضعیف، سلطه‌پذیر، خودکم‌بین، عقده‌ای، فاقد آرامش ذهن و روان، عصبی، پرخاشگر، کینه‌ای، ناراضی از زندگی، ناشکر، دین‌گریز و آزارگر والدین خواهد شد و محبت زیاد از حد فرزند را لوس، متوقع با روحیه طلبکارانه، مغرور، سلطه‌گر و ناسازگار خواهد ساخت.

وی اظهار کرد: متاسفانه گاهی شاهد پدران و مادران افراطی هستیم که یا از این سوی بام می‌افتند یا از آن سو، مثلا بعضی پدر و مادرها برای تلگرام و واتساپ و دوست و رفیق و غیره وقت دارند، ولی برای خانواده و فرزند وقت ندارند.

 کارشناس مشاوره یادآور شد: ای کاش پدران و مادران جامعه می‌فهمیدند رو آوردن فرزند به والد یک فرصت طلایی است که اگر به آن اعتنا شود، می‌تواند در تقویت رابطه ایشان موثر بوده اثرات مثبت تربیتی بر جای بگذارد.  

وی عنوان کرد: شکل ابراز مهر و محبت باید متناسب با سنّ و اقتضائات روحی روانی فرزند باشد، پرواضح است که محبت به یک دختر سه ساله با محبت به یک پسر ۱۵ ساله یکسان نیست.  
 

تبعیض در ابراز محبت بین فرزندان

کارشناس مشاوره حوزه علمیه اصفهان تصریح  کرد: از یک سو برخی دختردوست‌اند و برخی پسردوست، و از سوی دیگر فرزندان از لحاظ صفات ظاهری و باطنی و ویژگی‌های اخلاقی و از نظر استعداد با هم متفاوتند، این زمینه‌ها گاهی باعث ایجاد تبعیض در مهرورزی بین فرزندان می‌شود که آثار مخربی به بار خواهد آورد.  

وی ادامه داد: متاسفانه گاهی پای این تبعیض به مسائل مالی و ارث و میراثی نیز کشیده می‌شود، بنده والدینی را دیده‌ام که از فرزند پسر حمایت‌های میلیاردی به عمل آورده و دختر را به طور کل محروم ساخته‌اند.  

حجت الاسلام شهباز افزود: قطعا ما نمی‌توانیم به والدین بگوییم همه فرزندان را در قلب خود به صورت یکسان دوست بدارید، چنین چیزی ابدا ممکن نیست، بلکه خواهش ما از والدین این است که در ابراز و تقسیم محبت، تبعیض آشکاری صورت نگیرد.  
 

توقع بی‌جا و غیر متناسب با سنّ

وی با بیان اینکه جمله ای معروف هست توقف بیجا مانع کسب ولی توقع بیجا هم مانع تربیت است، توقع بی‌جا عمدتا در والدین کمال‌طلب یا ایده‌آل‌گرا یا دقیق و حساس به وجود می‌آید، گفت: البته در بعضی موارد ممکن است معلول جهل و عدم شناخت صحیح پدر و مادر از فرزند و نقاط ضعف و قوت او باشد، یا حتی معلول چشم‌هم‌چشمی و مقایسه‌گری والدین با اطرافیان باشد.  

کارشناس مشاوره اظهار کرد: ایده‌آل‌گراها انسان‌های صفر یا صد هستند؛ یعنی اعتقاد دارند یا یک کاری نباید انجام شود یا اگر شد باید صد در صد درست انجام شود، در حالی‌که با وجود محدودیت‌های عالم ماده و آفت‌های مختلفی که در آن وجود دارد چنین امری ناممکن است، این افراد هم به خود و هم به فرزندان و اطرافیانشان فشار وارد می‌کنند.   

وی متذکر شد: توقع بی‌جای والدین، سلب‌کننده آرامش ذهن و روان و باعث وارد شدن فشار روانی به فرزند است که در درازمدت آسیب‌های جدی به پیکره سلامت روان او ایجاد خواهد کرد که کم‌ترین آنها اختلالات اضطرابی و خلقی است، به طور طبیعی کسی که در محیطی قرار بگیرد که انتظار از او بالاست و همواره زیر ذره‌بین قرار دارد وجودی پر از تنش و اضطراب را تجربه نموده همواره در استرس این به سر می‌برد که مبادا کارش را ناقص انجام داده از چشم اطرافیان بیفتد.  
 

تحقیر شخصیت

وی تاکید کرد: تحقیر شخصیت عامل ایجاد اختلالات اضطرابی و نابودکننده اعتماد به نفس است، سرزنش و سرکوفت؛ جملات تحقیر آمیز، یادآوری اشتباهات، مقایسه منفی؛ تلقین بی‌کفایتی؛ تو نمی‌توانی، تو عرضه نداری، تحقیر در حضور جمع، تنبیه بدنی و اعمال خشونت، تنبیه بددهنی و فحاشی و بی‌محلی و بی‌توجهی از مصادیق تحقیر شخصیت است.
 

ترساندن و تهدید کردن

کارشناس مشاوره در بیان آخرین اشتباهات والدین به  ترس  و تهدید کردن  اشاره  و عامل اضطراب دانست.

وی ابراز کرد: ترس اصلی‌ترین عامل سقوط فرد و جامعه است، چون نمی‌گذارد امر به معروف و نهی از منکر کنید، ترس واقعا ترس‌آور است و تهدید عامل ایجاد ترس و همه آفات فوق است.