انتشار کتابی در پاسخ به شبهه وهابیت درباره سب و لعن در نگاه شیعه

 به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از تسنیم ،‌ یکی از دستاویزهای باطل وهابیت که روی آن تکیه بیشتری کرده، سب و لعن صحابه است که به شیعۀ امامیه نسبت می‌دهند، لذا باید ببینیم پایه‌گذار این دشنام کیست، تا گر یبان او را بگیریم؛ نه شیعه را که هرگز صحابه‌ای را سب نکرده و در واقع، دوستدار همه کسانی است که پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌ را درک کرده‌اند، جز آنان که از راه حق منحرف شده باشند. البته شیعیان از کسانی که از پیامبر  پیروی نکرده و از راه و مسیر او منحرف شده‌اند، تبری می‌جویند.

کتاب «سب و لعن از منظر شیعۀ امامیه و وهابیت» به قلم قاسم حریزاوی پاسخی به این شبهه است. مؤلف در طول سفر به کشورهای اسلامی از جمله عربستان سعودی مباحثاتی در ردّ شبهۀ سب و لعن با مبلغان و معلمان وهابی در مدینه منوره و مکه مکرمه داشته و همین امر انگیزه‌ای برای تألیف کتاب «سب و لعن از منظر شیعۀ امامیه و وهابیت»ایجاد کرد. این کتاب دارای چهار فصل است. مؤلف در فصل اول به بیان مسئله و پیشینۀ پژوهش  و توضیح مفاهیمی از جمله وهابیت، سلفی‌گری، صحابه، سب و لعن پرداخته‌است. در فصل دوم، تاریخچۀ امامیه و وهابیت را به طور مشروح بیان کرده‌است. در فصل سوم، موضوع سب و لعن در اسلام با تکیه بر آیات قرآن و روایات سنت رسول اکرم و اهل بیت علیهم‌السلام و همچنین در سیرۀ صحابه و بزرگان اهل سنت و شیعه بررسی شده‌است  و در فصل چهارم نیز شبهات وهابیت دربارۀ سب و لعن صحابه و پاسخ این شبهات از دیدگاه شیعه امامیه آورده شده‌است.

در تاریخ اسلام سب و لعن از زمان معاویه آغاز شد و در طول حکومت امویان ائمۀ جمعه به سب و لعن حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب می‌پرداختند و در واقع آغازگر سب و لعن معاویة ابن ابی سفیان بوده‌است. «سب و لعن از منظر شیعۀ امامیه و وهابیت»، با شمارگان 1000 نسخه و قیمت 38000 تومان روانۀ بازار شده‌است.

در بخشی از این کتاب با تیتر "معنای سبّ و لعن و تفاوت آن دو"  می‌خوانیم:

باید توجه داشت که بین سبّ‌ و لعن فرق است. سبّ در اسلام حرام اعلام شده است. سبّ در لغت به معنی شتم و دشمنام است. زبیدی می‌گوید: «السبّ: الشتم»؛ «سب به معنی شتم است.» ابن‌منظور می‌نویسد: «الشتم: قبیح الکلام و لیس فیه قذف.» « شتم به معنی کلام زشت است و لازم نیست که در آن تهمت نیز باشد.» طریحی می‌گوید: «شتم یعنی توصیف کنی چیزی را به صفتی که نقص است.» 

نویسنده در ادامه استناداتی قرآنی و روایی درباره سبّ و لعن آورده، می‌نویسد:

خداوند متعال می‌فرماید: «وَ لا تَسُبُّوا الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ ...» «و شما مؤمنان بر آنان که غیر را می‌خوانند،‌ دشنام ندهید تا مبادا آنها هم از روی دشمنی و جهالت،‌ خدا را دشنام دهند.»  امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «سَبَّابُ‏ الْمُؤْمِنِ‏ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَة.» «کسی که مؤمنی را ناسزا گوید، همچون کسی است که در پرتگاه هلاکت باشد.»