حکمت نام‌گذاری حضرت فاطمه (س)

ه گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) ، باین ایام به نام مبارک حضرت صدیقه طاهره (س) متبرک شده است. علیرضا خاتم در یادداشتی اختصاصی که در اختیار خبرنگار مهر قرار داده است به بیان عظمت حضرت زهرا (س) پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم.

نویسندگان از نگاشتن قطره‌ای از اقیانوس فضائل فاطمه که عشق الهی و جلوه کبریایی است، شکسته و زبان سخنوران از بیان عظمت وجودیش قاصر و ابیات شاعران از به تصویر کشیدن برگی از این شجره طوبی، ابتر مانده است.

خلقت نوری فاطمه (س)

خلقت نوری فاطمه را پیامبر اینگونه بیان کرده است: «خُلِقَ نُورُ فَاطِمَةَ ع قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ»؛ «نور فاطمه سلام‌الله‌علیها قبل از اینکه زمین و آسمان خلق شوند آفریده شد». اندیشمندان جهان از درک این حقیقت که خدا فاطمه را از نور خود آفرید، متحیر مانده و انگشت ابهام به دهان گرفته‌اند. این نور فاطمه است که در سایه عرش الهی با تسبیح، تقدیس، تهلیل و تحمید پروردگار ارتزاق می‌کرد.

انتقال نور فاطمه (س)

آن هنگام که اراده الهی بر انتقال نور فاطمه قرار گرفت، آن را با تحفه‌ای (سیب) از بهشت به نزد پیامبر فرستاد. هنگامی که پیامبر آن تحفه را گشود، نوری از آن ساطع گردید که عظمت آن نور بر نبی مکرم اسلام اثر گذاشت و در این هنگام بود که جبرئیل امین نازل شد و خطاب به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گفت: «لَا تَخَفْ فَإِنَّ ذَلِکَ النُّورَ لِلْمَنْصُورَةِ فِی السَّمَاءِ وَ هِیَ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةُ»؛ «نترس، زیرا آنچه دیدی نور بانویی است که در آسمان «منصوره» و در زمین فاطمه خواهد بود».

حکمت نام‌گذاری فاطمه (س)

رسول گرامی اسلام با شنیدن سخن جبرئیل چنین سوال کرد: «لِمَ سُمِّیَتْ فِی السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةَ وَ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةَ؟»؛ «چرا در آسمان منصوره و در زمین فاطمه سلام‌الله‌علیها است؟»

جبرئیل اینگونه پاسخ داد: «در زمین فاطمه سلام‌الله‌علیها نامیده شد برای اینکه پیروان و شیعیان خود را از آتش نجات می‌دهد و دشمنانش از محبّت او محروم خواهند بود، و در آسمان به این جهت منصوره است که خدا فرمود: «قَالَ سُمِّیَتْ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةَ لِأَنَّهَا فُطِمَتْ شِیعَتُهَا مِنَ النَّارِ وَ فُطِمَ أَعْدَاؤُهَا عَنْ حُبِّهَا- وَ هِیَ فِی السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةُ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشاءُ یَعْنِی نَصْرَ فَاطِمَةَ لِمُحِبِّیهَا»؛ «در روز قیامت، مؤمنان از نصر و یاری خدا خشنود می‌شوند، و خداوند هر که را خواهد یاری کند»، و مقصود از نصرت خدا برای مؤمنان، همانا شفاعت و امداد فاطمه سلام‌الله‌علیها برای شیعیان و دوستدارانش می‌باشد ».[۱]

شیعیان فاطمه (س)

در سخت‌ترین لحظاتی که انسان حتی تصورش را هم نمی‌کند و تا بدانجا است که قرآن آن را اینگونه توصیف می‌کند: «یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ»؛ «آن روز که (از وحشت و هولناکی) هر کس از برادرش می‌گریزد» «وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ»، «و بلکه از مادر و پدرش» «وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ»؛ «و از زن و فرزندانش هم می‌گریزد» «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ»؛ «در آن روز هر کس چنان گرفتار کار خود است که به هیچکس نتواند پرداخت »[۲] اما این نور صدیقه شهیده است که تجلی کرده و شیعیان خود را شفاعت می‌کند. اوست که همچون پرنده‌ای که دانه‌های سالم را از خراب جدا می‌کند، شیعیان خود را از گنهکاران جدا کرده و وارد بهشت می‌کند.

پی‌نوشت:
[۱]. شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص ۳۹۶.
[۲]. عبس: ۳۴-۳۷.