طلبه شهیدی که ۱۵ سال از وطن دور بود

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، قزوین مهد علم و ادب و همواره از صدر اسلام تاکنون شهدای بسیاری را تقدیم کرده است که تاریخ خونبار شیعه گواهی صادقی بر آن می باشد. در مقطع حساس و تاریخی ۸ سال دفاع مقدس نیز حوزه علمیه قزوین مانند سایر حوزه های علمیه سراسر کشور طلاب و روحانیون زیادی را در قالب مبلّغ و رزمی به سراسر جبهه های نبرد اعزام کرد تا در کنار سراسر رزمندگان و با نثار خون خود تداوم بخش راه سرخ و ماندگار شهدای صدر اسلام تاکنون و موجب فخر اسلام و قرآن باشند.

در این بخش با طلبه شهید اکبر خمسه ای آشنا خواهیم شد:

شهید علی‌اکبر خمسه ای هفتم آذر ۱۳۳۴ در شهر شریفیه (روستای شریف‌آباد سابق) از توابع شهرستان البرز به دنیا آمد، پدرش محمدحسین و مادرش حاجیه نام داشت.

بعد از طی دوران کودکی با پشتکار وعلاقه مندی تحصیلات ابتدایی را در شریف آباد به پایان رساند و قدم در دوره نوجوانی گذاشت.

همزمان با انقلاب قدم در مدرسه راهنمایی گذاشت اما عشق او به تحصیل علوم حوزوی و اسلامی سبب شد از سال دوم راهی حوزه علمیه شده و در مدرسه علمیه شیخ الاسلام قزوین تحصیل کند.

او طلبه ای مستعد درسخوان و عاشق مطالعه بود به ویژه کتب مذهبی وآثار علما و روحانیونی مثل شهید مطهری علاقه خاصی داشت.

زمانی که دشمن بعثی مرزهای ایران اسلامی را مورد هجوم قرار داد او چون بسیاری از رزمندگان و طلاب به فکر جهاد وشهادت بود اما دریغ از سن کم که اجازه حضور در میدان جنگ را به او نمی داد بعدها پس از رسیدن به سن ۱۵ سالگی توانست جواز حضور در جبهه را بگیرد و برای اولین بار لباس رزم به تن کرده و راهی جبهه ها شد بعد از آن هم ۷ بار دیگر راهی مناطق عملیاتی شد

مادر شهید می گوید: «در سن هفده سالگی بود به او گفتم پدرت که جبهه رفته ما هم که جز تو کسی را نداریم نرو ، ولی با تواضع گفت: مادر م صبر داشته باش، پدرم برای خودش رفته، من هم سهم خودم را باید بروم.

شهید خمسه ای روز دهم دی ماه سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۴ بر اثر اصبات راکت دشمن در جزیره ام الرصاص آسمانی شد و اثری از پیکر مطهرش ۱۵ سال بعد شناسایی و میهن بازگشت و به خاک سپرده شد.

بخشی از وصیت نامه شهید اکبر خمسه ای

دوست دارم در شهادت من شاد باشید و شیرینی پخش کنید و شکر خدا را به جای آورید که فرزند و برادرتان را به صاحبش تسلیم کرده اید. هر موقع خواستید گریه کنید به یاد مظلومیت امام حسین(ع) و یارانش گریه کنید و دعا کنید که خداوند مرا از شهیدان واقعی قرار دهد.