چهار گناهی که در دیدگاه امام علی(ع) بدتر از دیگر گناهان است

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، حجت الاسلام و المسلمین مسعود عالی ظهر امروز در سلسله جلسات معنوی حرم حضرت زینب(س) خواهر امام رضا (ع) در اصفهان با عنوان ویژه برنامه «یک ظهر بهاری» با اشاره به اینکه شیطان درصدد از بین بردن پیوندها و رابطه‌های صمیمانه بین مومنین، خانواده و در فامیل می‌باشد، اظهار داشت: در سوره مبارکه حجرات به چند مورد از آسیب‌هایی که می‌تواند این پیوندها را مورد هجوم قرار دهد، اشاره شده که از جمله آنها سوء ظن، غیبت کردن، تجسس و مسخره کردن می‌باشد.

وی افزود: سوء ظن سه قسم است که یک قسم آن سوء ظن به خداوند است که باعث قطع ارتباط با خدا می‌شود، قسم دوم سوء ظن به مومن است که موجب قطع ارتباط با مومن می‌گردد و قسم سوم سوء ظن نیز به خود است.

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه باید انسان نسبت به اعمال خود بدبین باشد، گفت: گاهی انسان با یک توجیه سر خود کلاه می‌گذارد و گناه انجام می‌دهد، تنها موجودی هم که سر خود کلاه می‌گذارد انسان است و از این جهت انسان نفس پیچیده‌ای دارد که باید نسبت به آن بدبین باشد.

وی اضافه کرد: در رابطه با مومنین گفته شده اگر امری از مومنی دیدید که ظاهر آن خوشایند نیست، حمل بر صحت کرده و توجیه کنید و بلافاصله قضاوت ننمایید، اما در مورد خود انسان گفته شده که توجیه نکنید.

حجت الاسلام و المسلمین عالی، با تأکید بر اینکه در روایات انجام برخی از امور بدتر از خود گناه است، تصریح کرد: امیرمومنان(ع) می‌فرماید چهار گناه است که بدتر از گناهان دیگر است که اولین آن اصرار است، یعنی فرد گناهی را انجام دهد و مرتب آن را تکرار نماید.

وی افزود: استصغار به معنای کوچک شمردن، یعنی فرد گناهی را انجام می‌دهد، اما آن را کوچک می‌شمرد و این باعث می‌شود فرد توبه نکند و سوم افتخار که فرد گناهی انجام دهد و بگوید کار خوبی کرده و برای دیگران نیز آن را نقل کند و چهارم استفشار به معنای خوشحال بودن از انجام گناه است.

این کارشناس مذهبی، خاطرنشان کرد: دلیل این که این موارد تا این حد بد می‌باشند این است که فرد دیگر توبه نمی‌کند و توجیه گناه نیز همین گونه است، لذا توجیه گناه بدتر از خود گناه است و باعث می‌شود انسان توبه نکند.

حجت‌الاسلام والمسلمین عالی با اشاره به داستان آدم و حوا و رانده شدن آنها از بهشت به همراه شیطان، گفت: حضرت آدم و حوا بلافاصله پس از رانده شدن از درگاه الهی اظهار داشتند " رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا " و عمل خود را توجیه نکردند، اما شیطان زمانی که رانده شد گفت " رَبِّ بِما أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ "، یعنی به جای عذرخواهی، خطا و اشتباه خود را به گردن خداوند انداخت.

وی افزود: بسیاری از اوقات افراد، خطاها، اشتباهات و بی‌توفیقی‌های خود را به گردن دیگران می‌اندازند، زیرا انسان حب به ذات دارد و مغرور است و تقصیر را به گردن دیگران می‌اندازد.

این استاد حوزه علمیه در ادامه با اشاره به داستان تشرف علی بن ابراهیم مهزیار اهوازی به محضر امام زمان(عج)، شکستگی حال و دل علی بن مهزیار در تشرف به محضر حضرت را موثر دانست و عنوان کرد: در هنگام تشرف، حضرت حجت(عج) به علی بن مهزیار فرمودند: ما شب و روز منتظر تو بودیم چرا دیر آمدی؟ اما در پاسخ علی بن مهزیار توجیه کرد که کسی را نداشته که او را نزد حضرت بیاورد.

وی اضافه کرد: حضرت فرمودند: این گونه نیست و اینها بهانه و توجیه است، چرا که کثرت اموال و زورگویی به مومنان ضعیف و قطع رحم باعث حجاب شده و موجب گردیده تشرف نزد حضرت صورت نگیرد.