کدامیک از بنی اسرائیل «مسخ» و تبدیل به میمون شدند

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از تسنیم ، مسئله‌ی صورت باطنی افراد همان چیزی است که در اصطلاح مردم به «چهره برزخی» شهرت دارد. به این معنا که هر انسانی به فراخور اعمال و رفتارهایی که در دنیا دارد، صورت خود را در برزخ و قیامت شکل می‌دهد. انسان‌هایی که در مسیر تزکیه و سلوک قرار می‌گیرند، توانایی رؤیت این وجه از انسان‌ها را دارند.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در سفر معراج خود با صورت باطنی انسان‌ها مواجه شدند که اخبار آن در روایات ما به ثبت رسیده است. ضمن آن‌که سایر روایات اهل بیت علیهم‌السلام بر این حقیقت تصریح دارند. محمّد بن‌ حسن‌ صفّار در کتاب‌ «بصائر الدّرجات‌» روایت‌ کرده‌ است‌ که أبوبصیر گفت‌: خدمت‌ امام‌ جعفر صادق‌ علیه‌‌السلام‌ به‌ حجّ مشرّف‌ شدیم‌ و در هنگامی که‌ در حال‌ طواف‌ بودیم‌، عرض‌ کردم‌: فدایت‌ شوم‌ ای فرزند رسول‌ الله‌، یَغْفِرُ اللَهُ لِهَذَا الْخَلْقِ؟ «آیا خداوند تمام‌ این‌ خلق‌ را می‌آمرزد؟» حضرت‌ فرمود: ایی أبوبصیر، اکثر افرادی را که‌ می‌بینی از میمون‌ها و خوک‌ها هستند. أبوبصیر می‌گوید: به‌ محضرش‌ عرض‌ کردم‌: به‌ من‌ نیز نشان‌ بده‌. أبوبصیر می‌گوید: حضرت‌ به‌ کلماتی تکلّم‌ کرد و پس‌ از آن‌ دست‌ خود را بر روی چشمان‌ من‌ کشید. من‌ دیدم‌ آنها را که‌ به‌ صورت‌ خوک و میمون‌ بودند و این‌ امر موجب‌ وحشت من‌ شد و لذا آن‌ حضرت‌ دوباره‌ دست‌ بر چشم‌ من‌ کشید و من‌ آنها را به‌ همان‌ صورت‌های اولیّه‌ مشاهده‌ کردم‌.

جالب است که گاهی این صورت باطنی یا چهره برزخی با معجزه خداوند در دنیا نمود می‌یابد که از آن با عنوان «مسخ» یاد می‌شود؛ با این تفاوت که در حالتِ مسخ، ماهیت مادی هم تبدیل به ماهیت باطنی می‌شود. بنی‌اسرائیل از جمله قومی بودند که گروهی از آنها به دلیل نافرمانی خدا و صید ماهی در روز شنبه تبدیل به میمون شدند و به «اصحاب سَبت» یا «اصحاب شنبه» شهرت یافتند.

خداوند در این باره در دو جای قرآن سخن می‌گوید: آیه 65 سوره بقره و 166 سوره اعراف. 
در سوره بقره می‌خوانیم «وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ؛ بی تردید شما [سرگذشتِ کسانی از هم مسلکان خود را] که در روز شنبه [از فرمان خدا که صید ماهی را حرام کرده بود] عصیان کردید دانستید که [به کیفر عصیانشان] به آنان نهیب زدیم که به صورت بوزینگانی خوار و رانده شده درآیید.»
و در سوره اعراف می‌فرماید «فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ؛ و هنگامی که از آنچه نهی شدند سرکشی کردند، به آنان گفتیم: به شکل بوزینگانی رانده شده درآیید.»

در این دو آیه آنچه که سبب شد بنی اسرائیل به شکل میمون مسخ شوند، دو خصلت است:
1. اعْتَدَوْا: اعتداء برگرفته از کلمه عَدْو به معنای تجاوز از حق است و در این آیه یعنی عبور کردن از حکم خداوندی. 2.عَتَوْا در سوره اعراف نیز به معنای از حد گذشتن  و نافرمانی است که از کبر برمی‌آید.

اما این سرکشی و عبور از امر خداوند ظاهر ماجراست و باید دید بنی اسرائیل چه پلکان سقوطی را پیمود که به این مسئله دچار شد، در حالی که ابتدا خداوند آنها را فضیلت داد، آنجا که فرمود «یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ؛ ای بنی اسرائیل،نعمت های مرا که به شما عطا کردم و اینکه شما را بر جهانیانِ [زمانِ خودتان] برتری دادم، یاد کنید.»

خوب است بدانیم که برخی از سرکشان بنی‌اسرائیل شخصیتی متعادل نداشتند، طوری که این غیر عادی بودن آنها برای همه از جمله انبیاء غیر قابل تحمل بود. از یک سو خود را اهل هدایت می‌دانستند، اما زمانی که پیامبری به سراغ آنها می‌رفت، به بدترین شکل ممکن با او برخورد می‌کردند تا حدی که گاهی به تصریح قرآن، آن پیامبر را می‌کشتند؛ یعنی از همان ابتدا دارای خوی وحشی‌گری و سبوعیت بودند.
از دیگر سو عهدشکن بودند و به راحتی پیمان خود را زیر پا می‌گذاشتند و تغییر شخصیت و تغییر موضع می‌دادند، یعنی منفعلت‌طلب بودند؛ تا زمانی که پیامبری به نفع مواضع آنها حرکت می‌کرد، او را قبول داشتند.
دیگر اینکه بهانه‌گیر بودند و از پیامبر خویش درخواست‌های نابجا داشتند؛ مانند آنکه می‌گفتند به موسی علیه‌السلام می‌گفتند خدا را به ما نشان بده و مدام لجبازی می‌کردند و خودسر بودند. اهل فسق و فجور بودند و به راحتی احکام خدا را زیر پا می‌گذاشتند و به تعبیر خداوند در قرآن اهل تعدّی بودند.
همچنین نسبت به نشانه‌ها و معجزات خدا واکنش مثبتی نداشتند بلکه آنها را سریع انکار می‌کردند و یا از یاد می‌بردند؛ مانند زمانی که با معجزه خداوند دریا شکافته شد و از دست فرعونیان گریختند و یا زمانی که خداوند از غذاهای بهشتی به آنها می‌خوراند و کفران نعمت کردند؛ مسئله‌ای که سبب هبوط آنها شد و خداوند به جای این غذاهای بهشتی، عدس و پیاز را نصیب‌شان کرد.

اما این ویژگی‌ها چه ارتباطی با «بوزینه شدن آنها» دارد؟ در اینجاست که پای بحث اعجاز علمی قرآن به میان می‌آید؛ علمی که سعی می‌کند مباحث علمی و پدیده‌هایی که خداوند در قرآن به آنها اشاره کرده، مورد تحقیق و بررسی قرار دهد تا اثبات کند در ورای مباحث علمی که خداوند در قرآن از آنها یاد کرده، علم روز به آنها دست یافته است.

تحقیقات نشان داده میمون‌ها در عین حال که حیوانات بسیار باهوش و زیرک به نظر می‌رسند، اما بسیار لجباز و خودسرند و چنانچه علاقه‌ای به انجام کاری نداشته باشند، به هیچ عنوان نمی‌توانید آنها را مجبور به انجام آن کار کنید. این حیوانات دارای طبیعتی وحشی هستند، به همین خاطر ماندن در حصار و قفس برای آن ها بسیار سخت و آزاردهنده است. در نتیجه آنها دست به هر کاری می‌ زنند تا خود را آزاد کنند. در اخبار خواندیم که میمون‌ها به شهرهایی یورش برده و غارت کرده‌اند. میمون‌ها علاقه زیادی به گاز گرفتن دارند، در واقع رفتاری که جزء ویژگی ذاتی آنها به نظر می ‌رسد. علاوه بر این، میمون‌هایی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌‌شوند، از انتقال به مکان دیگر و یا حتی ورود فرد غریبه به منزل ناراحت شده و استقبال نمی‌‌کنند که این برای صاحبان آنها شرایط سختی را به وجود می ‌آورد. میمون‌ها یک رفتار دیگر هم دارند؛ وقتی با یک شیء عجیبی برخورد می‌کنند، خیره خیره به آن نگاه می‌کنند و به صورت دسته‌جمعی از سر و کول آن بالا می‌برند تا آن شیء را ورانداز کنند! (سایت جامع اطلاعات حیوانات HappyPet)

بنابراین وقتی اکنون مشاهده می‌کنیم سلاله آنها در سرزمین‌های اشغالی اینگونه مردم را به خاک و خون کشیده‌اند، از خوی سبوعیت و وحشی‌گری آنها سرچشمه می‌گیرد و زمانی که وقیحانه در سازمان ملل، منشور این سازمان را با دستگاه خردکن، پاره پاره می‌کنند، به خوی لجبازی و خیره‌سری و گستاخی آنها ارتباط دارد و همچنان که یک میمون را نمی‌توان مجبور به کاری کرد، آنها وقتی در مخمصه قرار می‌گیرند، اولین رفتاری که نشان می‌دهند، بدترین رفتار است. بماند که با طرح‌هایی که انجمن‌های یهودی در دنیا اجراء کرده‌اند، دنیا را با فسادی ساختاریافته مواجه کرده‌اند؛  تمام راهبرد این دست از یهودیان  مبارزه با احکام شریعت حضرت موسی (ع) و به کرسی نشاندن اهداف و برنامه‌شان است؛  خداوند هم این گروه را در قرآن بارها با عنوان فاسدان و «سعی‌کنندگان در راستای فساد در دنیا» معرفی می‌کند و در سوره اسراء این نوع رفتار یهودیان اسرائیل را زمینه‌ساز دو سرکوبی معرفی می‌کند، همچنان که خاندان آنها بارها در تاریخ سرکوب و آواره بیابان‌ها شده‌اند.