غدیر؛ تبیین ولایت و امامت

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، نجمه صالحی، نویسنده و پژوهشگر حوزوی در یادداشتی به مناسبت عید غدیر آورده است:

در آن روز گرم و آفتابی، کاروانی عظیم از حجاج، خسته از مناسک حج، به سوی مدینه بازمی‌گشتند. در میانه راه مکه و مدینه، محمد مصطفی صلی الله‌علیه‌وآله با دستوری الهی کاروان را متوقف کرد. آسمان به نظاره نشست و زمین در انتظار لحظه‌ای تاریخی بود که تا ابد در خاطره‌ها بماند.

محمد صلی الله‌علیه‌وآله بالای منبری از جهاز شتران رفت، نگاهش به افق‌های دور دوخته شد و صدایش مانند نسیمی لطیف، در میان جمعیت پیچید. او علی علیه‌السلام را فراخواند، دست او را بلند کرد و با صدایی پرطنین گفت: "هر کس که من مولای او هستم، پس این علی مولای اوست." در آن لحظه، جهان گویا متوقف شد تا عظمت این پیام الهی را دریابد.

آسمان غدیر، شاهد پیمانی بود که نه تنها قلب‌ها را به هم پیوند زد، بلکه مسیر آینده امت اسلام را روشن ساخت. مردان و زنان، یکی پس از دیگری، با علی علیه‌السلام بیعت کردند و ولایت او را پذیرفتند. تبریک‌ها و تهنیت‌ها جاری شد و علی علیه‌السلام به عنوان جانشین پیامبر، نور هدایت را در دست گرفت.

غدیر خم، نه فقط یک واقعه تاریخی، بلکه فصلی از کتاب ایمان و عشق است که در دل هر مسلمان جای دارد. غدیر، معنای پیوند ولایت و رهبری را در قالب کلماتی ساده و صمیمی بیان کرد و نشان داد که عشق به اهل بیت علیهم‌السلام، چراغ راه هدایت است.

در این روز مقدس، پیامبر صلی الله‌علیه‌وآله تلاش کرد تا وحدت و همبستگی مسلمانان را تقویت کند. او می‌خواست که امت اسلام، یکپارچه و مستحکم بماند، تا بتواند در برابر چالش‌های آینده مقاومت کند. غدیر، ندای وحدت و انسجام بود، ندایی که امروز نیز همچنان در گوش جان مسلمانان طنین‌انداز است.

واقعه‌ غدیر، همچون گوهری درخشان در تاریخ اسلام، همیشه به یاد خواهد ماند. این واقعه نه تنها جانشینی امیرالمومنین علی علیه‌السلام را به عنوان امام و ولی تأیید کرد، بلکه پیام همبستگی و وفاداری را به همه نسل‌ها منتقل کرد. یادآوری غدیر، نه فقط بزرگداشت یک حادثه، بلکه تجدید عهدی است با ولایت و عشق به آل الله و نشانی است از پیمانی که هرگز فراموش نخواهد شد.

واقعه‌ غدیر نقش بسیار مهمی در تعیین و تبیین ولایت و امامت در اسلام ایفا کرد و انحراف از آن، قطار اسلام را از خط اصلی خود خارج کرد، فراموشی غدیر، سقیفه را رقم زد و شد آنچه که نباید می‌شد!