تطبیق دو نشانه مهم ظهور در دوران آخرالزمان

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، حجت‌الاسلام یوسفیان در برنامه پرسمان مهدوی رادیو معارف به پرسش و پاسخی در مورد «دو نشانه مهم ظهور، ندای آسمانی و شهادت نفس زکیه» پرداختند که تقدیم شما فرهیختگان می شود.

پرسش:

با توجه به فرموده امام صادق (ع)، علائم حتمی ظهور پنج مورد است. سؤال من درباره دو مورد از این علائم است: اول، ندای آسمانی که در شب بیست و سوم ماه رمضان شنیده می‌شود و دوم، شهادت نفس زکیه در بیست و پنجم ذی‌الحجه در مسجدالحرام. آیا اگر این رویدادها در ماه‌های رمضان و ذی‌الحجه رخ ندهد، ظهور در آن سال واقع نخواهد شد؟

پاسخ:

در این خصوص چند نکته حائز اهمیت است:

نکته نخست اینکه، این علائم تقریباً در میانه نشانه‌های ظهور قرار دارند. طبق ظاهر روایات، پیش از این علائم، باید خروج سفیانی رخ دهد. بنابراین، پیش از بررسی این دو علامت، باید به وقوع واقعه سفیانی توجه داشت.

* استخراج زمان دقیق علائم ظهور از تحلیل روایات

نکته دوم این است که زمان علائم از خود علائم جداست. ما با دو حقیقت مواجه هستیم: یکی ندای آسمانی و دیگری شهادت نفس زکیه. در برخی روایات که از علائم حتمی سخن می‌گویند، تنها به اصل ندا اشاره شده و زمان آن ذکر نشده است. ما با استناد به روایات دیگر، این روایات را تفسیر می‌کنیم.

به عنوان مثال، در مورد شهادت نفس زکیه در بیست و پنجم ذی‌الحجه، این تاریخ را از تحلیل روایات مختلف استنباط می‌کنیم.

در روایتی آمده که ظهور یا قیام در دهم محرم خواهد بود و در روایت دیگر ذکر شده که بین شهادت نفس زکیه و ظهور پانزده شب فاصله است.

با محاسبه پانزده شب قبل از دهم محرم، به بیست و پنجم ذی‌الحجه می‌رسیم. این تحلیل‌ها از روایاتی استخراج شده که در متن اصلی آن‌ها، درباره حتمیت زمان علائم سخنی به میان نیامده است.

* علائم و زمان ظهور قابل تغییرند

نکته سوم این است که پدیده‌ها و وقایع، یک اصل و چندین فرع دارند. اصل آن‌ها همان هویت کلی است؛ مانند ندایی که در آسمان شنیده می‌شود یا شهادت شخصی که به صورت خبری فراگیر در همه جا منتشر می‌شود. اما در جزئیات، از جمله زمان وقوع، ممکن است تغییراتی رخ دهد. برای مثال، فاصله پانزده شب ممکن است به ده یا بیست شب تغییر کند. این بدان معناست که نباید با منطق ریاضی‌وار به این موضوع نگریست.

خود اهل بیت (ع) نیز به مسئله «بداء» و امکان تغییر در حوادث اشاره فرموده‌اند. بنابراین، اطلاعاتی که درباره آینده در اختیار داریم، همواره با احتمال تغییر همراه است.

نکته پایانی این است که ظهور یک فرایند است و علائم ظهور در بخش آغازین این فرایند قرار دارند. ظهور امام زمان (عج) رویدادی ناگهانی نخواهد بود، زیرا مردم باید فرصت داشته باشند در برابر این رخداد بی‌نظیر، واکنشی سنجیده و از روی تأمل نشان دهند.

بنابراین نباید تصور کرد که اگر علامتی در زمان مشخص شده رخ ندهد، برنامه ظهور منتفی شده است. هنگامی که کلید ظهور زده می‌شود و مقدمات آن آغاز می‌گردد، فرایند ظهور شروع شده و قیام امام مهدی (عج) نقطه اوج این فرایند خواهد بود