نگاهی به اثرات وجود امام زمان(عج)

غیبت امام زمان(عج) به معنای نبودن ایشان نیست و به همان اندازه که در دوران ظهور از وجود پربرکت ایشان فیض می‌بریم، در دوران غیبت نیز همین‌طور خواهد بود و فقط فرق این دو مورد آن است که در دوران غیبت، یا مردم ایشان را نمی‌بینند یا اگر می‌بینند، ایشان را نمی‌شناسند.

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از ایکنا ، سید صادق علمداری، مدرس بنیاد فرهنگی حضرت مهدی(عج) طی یادداشتی که در اختیار ایکنای خراسان‌رضوی قرار داده به آثار وجود امام زمان(عج) پرداخته است که این یادداشت را با هم می‌خوانیم:

در زمان غیبت اینطور نیست که امام(عج) هیچ کاری انجام ندهند و - العیاذبالله - ‌فقط نشسته و تماشا کنند، امام(عج)، شبانه‌روز مشغول به اموری هستند که در مسیر زندگی انسان‌ها حیاتی است. در قرآن نیز صحبت از فردی به میان آمده که حضرت موسی(ع) چند صباحی همراه وی بود، اما نامی از وی برده نشده است و در تفاسیر نام او را خضر آورده‌اند، این مرد بزرگ، همیشه در حال رسیدگی به امور مردم بود، اما کسی او را نمی‌شناخت، چه بسا کارهای بزرگی انجام می‌داد، اما دیگران متوجه اهمیت و نتایج آن نبودند، بنابراین لازم است به این موضوع بسیار مهم توجه داشته باشیم که به خاطر مقام و جایگاه امام(عج)، وجود ایشان نه فقط برای انسان‌ها آثار و فوایدی دارد بلکه برای موجودات دیگر نیز بسیار حائز اهمیت است.

در مورد آثار اساسی وجود امام زمان(عج) باید گفت چه امام(عج) ظاهر باشد چه غایب، وجودش آثار بسیاری برای کل هستی دارد، اولین اثر این است که امام(عج) واسطه‌ فیض است، یعنی فیض به واسطه او بر بندگان نازل می‌شود و این واسطه بودن امام(عج) به دو صورت بیان می‌شود، یکی اینکه بگوییم جهان هستی براساس اسباب و مسببات است و هر پدیده‌ای از راه سبب و علت، ایجاد می‌شود که در رأس این سلسله اسباب، وجود مقدس امام(عج) است، یا بگوییم نظام هستی براساس هدف و غایتی خلق شده که آن هدف محقق نمی‌شود مگر با عبادت و بندگی کامل و این عبادت و بندگی نیاز به معرفتی دارد که فقط از طریق امام و حجت خدا به دست می‌آید.

دومین اثر مهم وجود امام(عج) دفع بلا است و در کتاب شریف بحارالانوار از وجود مقدس امام زمان(عج)، چنین نقل شده است: «من، آخرین اوصیا هستم. به واسطه من، خدا بلا را از خاندان و شیعیانم دفع می‌کند.» به نظر می‌آید که مراد از بلا، آن عذاب‌هایی باشد که به سبب کارهای بد انسان‌ها، باید نازل می‌شد، اما به سبب آنکه وجود مقدس حجت خدا در میان مردم است، عذاب دفع می‌شود.

در مورد امیدبخشی، سومین اثر مهم وجود امام(عج) باید گفت آدمی به امید زنده است، امید به آینده‌ای سبز و روشن که در آن اثری از پلیدی و تباهی نباشد و ما منتظر چنین ایام زیبایی هستیم و بهترین عمل ما هم انتظار فرج و زمینه‌سازی برای تشکیل حکومت عدل الهی است. غیبت امام به معنای نبودن ایشان نیست و به همان اندازه که در دوران ظهور از وجود پربرکت ایشان فیض می‌بریم، در دوران غیبت نیز همینطور خواهد بود و فقط فرق این دو مورد آن است که در دوران غیبت، یا مردم ایشان را نمی‌بینند یا اگر می‌بینند، ایشان را نمی‌شناسند.

وقتی به این باور برسیم که حجت خدا، ناظر بر کارها و اعمال ماست، سعی می‌کنیم کارهایی را انجام بدهیم که امام را ناراحت نکنیم و چه بسا خوشحال کنیم. امام مهدی(عج) در نامه‌ای به شیخ مفید نوشت: «ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نیست. ما در رسیدگی و رعایت امور شما اهمال نکرده‌ایم و شما را از یاد نبرده‌ایم.» البته ناگفته نماند که ظهور و حکومت امام زمان(عج)، آثار و برکات خاص خودش را دارد، به‌طوری‌که از حکومت عدل الهی و رشد و تکامل بشری در حد اعلای آن محروم شدیم و تا زمانی که ظهور امام(عج) رخ ندهد، این محرومیت ادامه دارد، اما علت این غیبت، خود مردم هستند و خدا به همه‌ ما توفیق بندگی درست را عنایت فرماید.

روشن است که اگر امام زمان(عج) در میان مردم ظاهر بودند و به‌صورت آشکارا مردم را راهنمایی و هدایت می‌‌کردند، خیلی بهتر بود، اما آیا دشمنان چنین اجازه‌ای می‌دادند؟ پیامبر(ص) و امامان (ع) در موارد متعدد فرمودند که دستگاه ظلم به دست امام مهدی(عج) برچیده می‌شود، از این رو ایشان مورد توجه دو دسته از مردم هستند، دسته اول، مظلومان به امید نجات و دسته دوم، ظالمان که وجود مقدس امام را سد راه منافع خود می‌دیدند و در پی قتل حضرت(ع) بوده و هستند، همان‌طور که امامان دیگر را به شهادت رساندند.

قدرت خدا محدود نیست، اما نظم هستی به گونه‌ای است که کارها از طریق اسباب و از مجرای عادی انجام می‌شود. همیشه بنابر معجزه نبوده و نخواهد بود، بلکه معجزه استثنائی است که در صورت نیاز به‌کار گرفته می‌شود، بنابراین «غایب شدن ایشان» تا آماده شدن مردم برای برپایی عدالت جهانی، بهترین انتخاب بود.

بارها روی تو را دیدم ولی نشناحتم/لاله از رخسار تو چیدم ولی نشناختم

لال است آن زبان که نگوید ثنـای تو/کور است دیـده‌ای که ببیند سوای تو

رحمت به روح صائب شیرین‌سخن که گفت/عالَم پُر است از تو و خالیست جای تو

اخبار مرتبط