پیشنهاد امام موسی صدر برای حضور روحانیت در سبک جدید زندگی مردم

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از مهر ، «کار دسته جمعی و عقیم بودن کار فردی در جهان امروز» موضوع سخنانی است که امام صدر در مؤسسه احمدیه اصفهان برای جمعی از وعاظ این شهر بازگو می‌کند. 

او در این سخنرانی که در ۱۹۶۵/۱۰/۲۷ ایراد شده دربارۀ اهمیت کار جمعی با استناد به قرآن مقدماتی می‌گوید و سپس به مسئلۀ تبلیغ در جهان امروز می‌پردازد و با ذکر مثال‌هایی از شیوۀ تبلیغی مسیحیان و اهل سنت دربارۀ وضعیت تبلیغی شیعیان هشدار می‌دهد. 

امام موسی صدر درباره تبلیغ و کاری که مسیحیان بعد از قرون وسطا برای اصلاح خود انجام دادند، می‌گوید: «مسیحی‌ها آقا در اواخر قرون وسطا حس کردند که باخته‌اند و مردم از آن‌ها متنفرند، علی‌رغم آن‌ها تمدنی در اروپا به وجود آمده و علوم پیش رفته است. به این فکر افتادند که خودشان را اصلاح کنند، چون جهان نمی‌توانست آن‌ها را تحمل‌ کند. محکوم به زوال بودند. پاپ که مظهر قدرت روحانی آن‌هاست، به شکل مقام سیاسی و ارتجاعی درآمده بود که از هر پیشرفتی جلوگیری می‌کرد، چه برسد به کشیش‌ها که داستان فساد و تباهی‌شان نوشته شده است. کتاب‌های بسیاری راجع به مفاسد کشیش‌ها در اواخر قرون وسطا نوشته شده است. دیدند که این راه درست نیست. به فکر اصلاح خودشان افتادند. از کارهایی که برای اصلاح خودشان کردند، این بود که مؤسساتی به وجود آوردند که استقلال داخلی دارد، ولی تابع رأی کلی واتیکان است. یکی از این مؤسسات که شاید هم شنیده باشید، ژزوئیت‌ها نام دارد که ما به عربی به یسوعی‌ها ترجمه می‌کنیم. یسوعی‌ها تصمیم گرفتند که از راه مجاری امور وارد تبلیغات و وارد قلب مردم بشوند، زیرا مشاهده کردند که کلیسا رفته‌رفته از مردم دور می‌شود.‌»

او این خطر را به جامعه مسلمانان نیز نسبت داده و در توضیح می‌گوید: «این حقیقت ما را هم تهدید می‌کند، برای خاطر اینکه ما از مردم در مساجد و مجالس استفاده می‌کردیم و رفته‌رفته دنیا به‌گونه‌ای وقت مردم را می‌گیرد که دیگر به مساجد و مدارس و مجالس نمی‌رسند. روزشان در بازار می‌گذرد، شبشان دیروقت می‌آیند، روزهای تعطیل را به تفریح می‌گذرانند، نه به عبادت، آمدنشان نزد روحانیون کمتر می‌شود و روحانیون هم دیگر نمی‌توانند در زندگی مردم مؤثر باشند، چون زندگی مردم آلوده به فساد شده است. روحانی‌ای که می‌خواهد شأن خود را حفظ کند، کمتر می‌تواند به قلوب مردم برود، مگر با زحمت. این مسئله ما را هم تهدید می‌کند.»

امام موسی صدر درباره شیوه کار تبلیغی مسیحیان می‌گوید: «مسیحیان این موضوع را حس کردند. بیش از ۶۲۰ سال پیش از این، وقتی که مؤسسه یسوعی‌ها تکمیل شد، مدارس، دبستان‌ها، ‌دبیرستان‌ها و ‌دانشگاه‌هایی تأسیس کردند و از این دانشگاه‌ها کشیش فارغ‌التحصیل شد، یعنی لیسانسیه بود، دکتر در طب بود، دکتر در حقوق بود، دکتر در هندسه بود، تکنسین در سایر امور فنی بود، دکتر در ریاضیات بود،‌ دکتر در علوم طبیعیه بود،‌ در عین حال، کشیش بود. مدارسی تأسیس کردند، مؤسساتی تأسیس کردند و سنگرها را گرفتند. ۳۰۰ میلیون نفر از مردم دنیا را باسواد کردند. اینها آقا بیش از هزار دانشگاه در دنیا دارند. ‌اینها ارقام خیالی نیست‌ها، بیش از هزار دانشگاه در دنیا دارند، بیش از چندهزار بیمارستان در دنیا دارند، ده‌ها هزار دارالأیتام و مدرسه حرفه‌ای و دبیرستان‌ دارند،‌ هزاران کتابخانه و باشگاه و مؤسسات فرهنگی دارند.»

او در ادامه مثال‌های دیگری از فعالیت مسیحیان در شهرها و روستاهای مختلف و در میان کارگران بیان کرده و در مقایسه با وضعیت جامعه مسلمانان عنوان می‌کند: «حالا ما در مقابل این دستگاه چه وضعی داریم؟ چه تعداد از دهات ما بی‌مبلغ است؟ چه تعداد از شهرهای ما بی‌مبلغ است؟ چه تعداد از دهات ما در چنگال بهایی‌هاست؟ مثل گوشت قربانی افتاده‌ایم وسط و هر کسی یک تیکه از ما می‌برد و می‌خورد ... ما در چه حالی هستیم؟ در این جهانی که همه منظم و هماهنگ شده‌اند، ما در چه حالی هستیم؟ خدا می‌داند. ما به خانه‌های خودمان هم نمی‌توانیم رسیدگی کنیم. دهات خودمان از دستمان خارج می‌شود. ‌جبهه‌های مختلف ما در حال منحرف شدن هستند. افکار خارجی، ‌الحادی، مذهبی، افکار وهابی و مسیحی خانه‌های ما را اشغال می‌کند و می‌گیرد. خب، ما باید به فکر باشیم. قیام فرادا هم دیگر به درد نمی‌خورد.»

امام صدر درباره دعوت درست و راه نجات از این وضعیت در ادامه توضیح می‌دهد: «خوشبختانه، درست است که راهمان و وقتمان و وقت کارمان دیر شده است، اما جواهرمان خوب چیزی است. خوب سرمایه‌ای داریم. اولاً، وابستگی نداریم. ریشمان گرو کسی نیست. به کسی مربوط نیستیم. ثانیاً، دینمان پاک است. مذهبمان روشن است. دعوتمان خالص است ... دعوت اسلامی ما همیشه می‌توانسته است که قائد باشد، می‌توانسته است که راهنما باشد، می‌توانسته است که مردم را در دنیا هم کمک کند. ما فقط مردم را به از قبر به آن طرف دعوت نمی‌کنیم ...  ما اگر همین امروز این متاع دلپذیرمان را در جای مناسب و به سبک مناسب به دنیا عرضه بداریم، همین الان به قول قمی‌ها چهره می‌شود،‌ جلوه می‌کند، همه در مقابلش مات می‌شوند، دوباره رونق می‌گیرد. دیر شده است، ولی باز هم اگر کاری بکنیم، می‌توانیم برسیم. بنابراین، برای اینکه بتوانیم چیزی عرضه‌ بکنیم، باید همان‌گونه که عرض کردم، عمل منظم، هماهنگ با جهان، دسته‌جمعی و هماهنگ با همه هیئت‌های جهانی به وجود بیاوریم تا بتوانیم کار بکنیم و اگر هم کار بکنیم، پاسخ داده می‌شود.»

او سپس کارهای دیگری را برای شیوه درست تبلیغ بازگو می‌کند و از تجربیات خود در لبنان مثال می‌زند، متن کامل این سخنرانی را که برای اولین بار در سایت موسسه امام موسی صدر منتشر شده، بخوانید.