رابطه صبر و احقاق حق

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، در ادامه سلسله جلسات اخلاقی، در جمع طلاب و روحانیون اصفهان اظهار کرد:  باید توجه کرد که در برابر مصیبت، سه حالت وجود دارد و حد وسطِ آن مطلوب است.

وی با بیان اینکه حد وسط نیز این است که وقتی مصیبتی به انسان می‌رسد، بداند این مصیبت تقدیر الهی و خواست خدا بوده است، گفت: اعتقاد به مقدرات الهی آن‌قدر در زندگی انسان نقش ایفا می‌کند که حضرت زین‌العابدین سیدالساجدین (علیه‌السلام) در «دعای ابوحمزه»، این‌چنین با خداوند مناجات می‌کنند: اَللهُمَّ إِنِّی اَسئَلُکَ إیماناً تُباشِرُ بِهِ قَلبِی وَ یَقِیناً صادِقاً حتی أعلَمَ أَنَّهُ لَن یُصیبَنِی إلّا مَا کَتَبتَ لِی؛ (خدایا از تو ایمانی می‌خواهم که همیشه دلم با آن همراه شود و یقین صادق و کاملی که بدانم مسلّماً چیزی به من نمی‌رسد، جز آنکه تو آن را برای من نوشته‌ای [و تقدیر کرده‌ای!]

عضو خبرگان رهبری تاکید کرد:  انسان حق دارد که اگر کسی ضربه‌ای به او وارد کرد، مثلا دست او را زخمی کرد، به همان اندازه، دست او را زخم کند، البته در حکومت اسلامی، باید این کار با مُجوّز قاضی انجام شود؛ یعنی او به قصاص یا گرفتن دیه حکم کند.

آیت الله مهدوی تصریح کرد:  دین اسلام از نظر فقهی، از تضییع حقوق مردم پیشگیری کرده است و آن را حرام می‌داند و در صورت تضییعِ حق، اجازه می‌دهد که آن را طبق شروط شرعی جبران کند و در همان حال از نظر اخلاقی، عفو کردن را بهتر می‌داند.

وی با اشاره به اینکه امیرالمومنین(علیه‌السلام) فرمودند: «العَفوُ مَعَ القُدرَةِ جُنَّةٌ مِن عَذَابِ الله»؛ عفو کردن در عین داشتن قدرت برای انتقام، سپری در برابر آتش جهنم است، خاطرنشان کرد: صبر با گرفتن یا نگرفتن حق هیچ ارتباطی ندارد و با صرف نظر از بحث صبر، باید دید که آیا از نظر شرعی و اخلاقی، اولویت در این است که شخص برای احقاق حقوقش اقدام کند یا خیر.

استاد حوزه علمیه اصفهان ادامه داد: براین اساس اگر گرفتن حق درست بود، در این راه صبر کند و اگر وظیفه‌اش صرفِ‌نظر کردن از حق بود، باز هم باید صبر کند، بنابراین، در هیچ جایگاهی، صبر مانع احقاق حق انسان نیست.

وی عنوان کرد: حالت افراط از آنِ انسان‌های سست ایمان است که در برابر مصیبت، دست‌وپای خود را گم می‌کنند و امواج بلا آن‌ها را درهم می‌کوبد. چنین اشخاصی در صورتی‌که به مصیبتی دچار شوند، بیش از اندازه به آن اهمیت می‌دهند و به‌شدت به دنبال حل مشکل هستند؛ همچنین از نظر فکری، به‌شدت ناراحت و مضطرب می شوند.

عضو خبرگان رهبری اذعان کرد: حالت تفریط و کوتاهی‌کردن هم این است که انسان هیچ اهمیتی برای مصیبت قائل نباشد و در نتیجه، وظیفه‌اش را ترک کند؛ مثلا اگر بیمار شد، اهمیت ندهد و برای درمان اقدام نکند که این نیز تفریط و خطاست، در این مثال، بیمار شدن شخص تقدیر الهی است؛ اما انسان باید در مقابل تقدیر الهی، وظیفه‌ی الهیِ خود را انجام دهد و در پی درمان باشد.