بیانات آیت الله ناصری در خصوص جایگاه نعمت های دنیوی

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، آیت الله ناصری در سخنرانی های گوناگون خود به موضوع مدح و ذم دنیا پرداخته است که تقدیم علاقمندان می گردد:

* دنياي ممدوح

دنيا، به خودی خود، هیچ مذمتی ندارد؛ بلکه سبب سعادت و تکامل انسان است. کسی در محضر امیرالمؤمنین دنیا را مذمت کرد. حضرت فرمودند:

أَيُّهَا الذَّامُّ لِلدُّنْيَا الْمُغْتَرُّ بِغُرُورِهَا الْمَخْدُوعُ بِأَبَاطِيلِهَا أَ تَغْتَرُّ بِالدُّنْيَا. (نهج البلاغة، ص492.)

ای کسی که مذمت می کنی دنیا را؛ در حالي که فريب دنيا را خورده‌اي! چه می گویی؟ و حضرت شروع می کنند به تعریف دنیا که مفصل است. من این جمله اش را یادداشت کرده‌ام که فرمودند:

«إِنَّ الدُّنْيَا دَارُ صِدْقٍ لِمَنْ صَدَقَهَا وَ دَارُ عَافِيَةٍ لِمَنْ فَهِمَ عَنْهَا وَ دَارُ غِنًى لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا وَ دَارُ مَوْعِظَةٍ لِمَنِ اتَّعَظَ بِهَا. مَسْجِدُ أَحِبَّاءِ اللَّهِ وَ مُصَلَّى مَلَائِكَةِ اللَّهِ وَ مَهْبِطُ وَحْيِ اللَّهِ وَ مَتْجَرُ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ اكْتَسَبُوا فِيهَا الرَّحْمَةَ وَ رَبِحُوا فِيهَا الْجَنَّة/ دنيا، جايگاه صدق و راستی است برای آن‌ کس که با آن به راستی رفتار کند، و خانه تندرستی است برای آن کس که از آن چيزی بفهمد، و سرای بي نيازی است برای آن کس که از آن، توشه برگيرد، و محل اندرز است برای آن که از آن اندرز گيرد. مسجد دوستان خدا و نمازگاه فرشتگان پروردگار و محل نزول وحی خدا و تجارتخانة اولياء حق است. آن‌ها در اينجا رحمت خدا را به دست آوردند و بهشت را سود خود قرار داده اند».

* آیا دنیا به خودی خود مذموم است؟

آیت الله ناصری در یکی دیگر از سخنرانی های خود بیان کرده است:

این دنیایی که این‌قدر در قرآن و در روایات مذمت شده است، اصلاً چرا خدا آن را خلق کرد؟ جواب اینکه دنیا خودش مذموم نیست. علت اینکه سبب شده است آیات قرآنی و روایات اهل بیت، دنیا را مذمت بکنند، دو چیز است:

 یکی از آن دو علت، سرمایه اندوزی است. مخصوصاً در فرمایشات امیرالمؤمنین، بيشتر فرمایشات ایشان که در مذمت دنیا بود، در زمان خلافت عثمان بود. اين روایات برای رد عملکردی بود که عثمان و اطرافی های او داشتند. بیت المال را مصادره و جمع آوری می کردند. در آن زمان، اولين قصری که در مدینه ساخته شد و سنگ کاری شد، خانه عثمان بود. از بیت المال بریز و بپاش می کردند، در حالی که بسياري از مردم، مستحق و محروم بودند. در فرمایشات امیرالمؤمنین در نهج البلاغه صریح این مطلب موجود است که یک عده خاصی از خویشان و نزدیکان او می خوردند؛ مثل شتر گرسنه ای که به علف زار بیفتد. حضرت امیر این طور آن‌ها را تشبیه می کنند. در آن زمان این روایات از اهل بیت(ع) صادر شد که در رد سرمایه اندوزی بود. روایات و آیاتی که در مذمت دنیا هست، دربارة این طایفة سرمایه اندوز است. این یک علت مذمت دنیا بود ...

علت دوم، عشق و علاقه ورزیدن به دنیا است. از شخصي نقل مي کنند: یک کاروان‌سرایی بود که اطراف آن، اتاق بود. دیدم چراغ یکی از اتاق‌ها شب‌ها روشن است و خیلی از آن صدای سوت، سوت می آید. با خودم گفتم: «این بنده خدا چقدر عبادت می کند! بروم ببینم او چه کار می کند؟» از شکاف در، راهی پیدا کرد و دید مقداری سکه جمع کرده و آن‌ها را بالا می اندازد و می گوید: «به خدا قسم! دوستتان دارم». این علاقه، او را بیچاره می کند. دنیا را دوست دارد. حالا که دوست دارد اگر حرام هم باشد مثل ربا که یک تومان خود را چند تومان بکند تا زیاد شود، این کار را می کند. دیگر فکر حرام بودن آن را نمی کند. دوست دارد جمع کند.

مذمت شدن دنیا در قرآن و روایات اهل بیت، برای این دو جهت است. سرمایه اندوزی و عشق و علاقه به دنیا.

* بهترین قضاها را بخوریم؛ اما اطاعت خدا کنیم

این استاد اخلاق حوزه همچنین در سخنان خود آورده است:

آیه شریف می فرماید:

«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زينَةَ اللَّهِ الَّتي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْق/ بگو: «چه کسی زینتهای الهی را که برای بندگان خود آفریده ، و روزی های پاکیزه را حرام کرده است؟!» (اعراف/ 32)

چه کسی غذاهای لذیذ را حرام کرده است؟! بهترین غذاها را بخور و اطاعت خدا را هم بکن؛ لکن ایثار و گذشت هم بسیار خوب است. نبايد همّ ما شکم ما باشد.

همه کارهای اولیاي الهی، عبادت است. غذا خوردن آن‌ها هم عبادت است؛ چون غذا می خورد براي اينکه قدرت پیدا کند تا اطاعت حق را بکند. اگر اين طوري غذا می‌خوری، ثواب برای تو می نویسند. خواب می روی که اعصابت آسایش داشته باشد تا بتواني واجبات را به جا بیاوري، در اين صورت، براي همين خواب هم ثواب می نویسند.