یاس عصمت و نور قلب طاها

به گزارش واحد خبری کانون شیفتگان حضرت قائم (عج) به نقل از حوزه ، درباره تاریخ ولادت حضرت زهرا(س) چندین نقل در بین مورخان شیعه و اهل سنت وجود دارد با این حال مهم ترین و معتبرترین آن ها، 20 جمادی الثانی سال پنجم بعثت است که به این مناسبت جشن و شادباش می گیریم و چند سالی است که به یمن این روز خجسته چنین روزی را روز زن و روز مادر نام نهاده اند تا بهانه ای باشد برای قدردانی و سپاس گذاری از زحمات بانوان عزیز چه در مقام همسر و چه به خصوص در جایگاه رفیع مادر.
 فاطمه (س) در زمانه ای در خانه وحی قدم به این دنیا گذاشت که حقیقتاً جاهلیت بر سرزمین حجاز حاکم بود و از این حیث متاسفانه زن در نگاه اعراب آن دوران، موجودی پست و بی ارزش، بلکه مایه سرافکندگی محسوب می شد، تا آن جا که نقل تاریخ است که هر وقت به یکی از همین اعراب جاهلی، خبر تولد دختری را می دادند، چهره اش از خشم سیاه می شد و خود را برای دفن فرزندش مهیا می ساخت.
اما با طلوع نور اسلام بر سرزمین حجاز ، اوضاع به تدریج تغییر یافت تا آن جا که پیامبر اکرم(ص) به مناسبت ولادت حضرت زهرا(س) بسیار خوشحال بوده و با مسرت فراوان در طول حیات نورانی شان ، این دختر والامقام را تجلیل و تکریم می کردند.
نقل مشهوری است که هر گاه حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) بر منزل دخترشان زهرای مرضیه وارد می شد و یا برعکس حضرت صدیقه کبری(س) بر پدر وارد می شدند ، رسول الله (ص) با احترام فراوان با دختر گرامی شان برخورد کرده و تمام قامت در مقابل ایشان می ایستاد و گاه نیز به رسم محبت بر دستان ام ابیها(س) بوسه می زد.
حقیقت آن است که شخصیت والا و مقام و جایگاه ویژه این بانوی بزرگ اسلام از آغاز ولادت تاکنون که حدود 14 قرن از آن می گذرد، آن طور که باید و شاید شناخته و معرفی نشده است و لذا این وظیفه ماست که هر یک به سهم خود در شناساندن این گوهر بی بدیل جهان خلقت و کوثر عظیم قرآن به بشریت بکوشیم و دست کم بخش هایی از سبک زندگی فاطمی را برای جامعه خود خاصه بانوان تبیین و معرفی کنیم.
حضرت فاطمه(س) با آن عظمت و شکوه دست نایافتنی و فضایل و خصایص توصیف ناپذیر، حقیقتاً الگویی کامل برای بشر امروز و دیروز و نسل های آتی هستند به طوری که چه در عرصه زندگی فردی و مسایل مربوط به خانواده و همسرداری و فرزندداری و نیز امور و مسایل اجتماعی زندگی ایشان، گفتار و سیره نورانی شان، سرشار از بهترین و کامل ترین درس های زندگی برای سعادتمند شدن در دنیا و آخرت است.
در این جا به مناسبت ولادت بزرگ شفیعه روز جزا ، خوب است روایتی شنیدنی درباره زمان تولد ایشان از کتاب امالی شیخ صدوق نقل کنیم که بر اساس این مستند ، امام صادق(ع) می فرماید: " در زمان ولادت مادرمان فاطمه(س) ، حضرت خدیجه(س) فردی را به نزد زنان قریش فرستاده و از آن ها کمک می طلبد تا به خانه او بیایند و در هنگام وضع حمل ، او را یاری دهند، اما زنان مکه برای حضرت خدیجه(س) پیغام می فرستند که چون تو به سخنان ما گوش ندادی و با یتیم عبدالمطلب که بی بهره از مال و ثروت بود، ازدواج کردی، به این خاطر ما به کمک تو نمی کنیم.
 خدیجه کبری(س) از این پیغام زنان قریش ناراحت و غمگین شد که ناگهان مشاهده کرد چهار بانوی بلند قامت بر او وارد شدند. خدیجه(س) از دیدن ایشان نگران شد تا این که یکی از آن چهار بانو گفت: ای خدیجه! نترس و محزون مباش که پروردگار تو ما را فرستاده و ما خواهران تو هستیم. من ساره ام، این آسیه همسر فرعون است که همدم تو در بهشت خواهد بود. آن دیگری مریم دختر عمران و نفر چهارم کلثوم خواهر حضرت موسی است. خداوند ما را نزد تو فرستاده تا در هنگام وضع حمل به تو کمک کنیم."